Het definiëren van dood en verderf

Het stelselmatig uitroeien van een volk of volksgroep. Dat is de definitie van het woord genocide.

In deze definitie kan als heel belangrijk onderdeel de term “stelselmatig” gezien worden. Iets stelselmatig doen, houdt in, dat je iets op een samenhangende en systematische manier doet en het daarbij dan ook opzettelijk en doordacht doet. Een volk of een volksgroep is wat makkelijker te definiëren. Gezamenlijke bewoners of burgers van een bepaald soeverein land of gebied en een volksgroep is dan een gedeelte van een volk, dat zich onderscheidt in een categorie, zoals o.a. streekculturen, dialecten, religies en dergelijke.

Zoals bekend, zal er een afgevaardigde van het Nederlands kabinet in april naar Jerevan (Armenië) gaan om de Armeense genocide te herdenken. Leiders en autoriteiten van het destijds Ottomaanse Rijk (de Jong-Turken) waren op 24 april 1915 o.l.v. Talaat Pasja (politiek leider) aangevangen met het stelselmatig oppakken en doden van inwoners van Armeense afkomst. De geschiedenis is concreet en duidelijk. Net zoals de Oekraïense holocaust (’28-’33 onder Jozef Stalin) en net zoals de Joodse holocaust (’40-’45 onder Adolf Hitler).

Maar nu gaat het even niet om het feit of dergelijke verschrikkelijke geschiedenissen al dan niet met de term “genocide” definitief in de boeken mogen of moeten worden opgenomen. Daarentegen lijkt het mij raadzaam om feitelijk alle verschrikkelijke gebeurtenissen, waarbij dood en verderf plaatsvinden, opnieuw te definiëren. Niet alleen stelselmatigheid moet definitiebepalend zijn. Ook doelmatigheden mogen best wat straffer en strenger de aandacht krijgen, alvorens we een ladingvolle definitie erover poneren.

Het is oorlog. En tijdens een oorlog zouden bepaalde internationaal overeengekomen regels moeten worden nageleefd. Daar hebben grootmachten en vele achterna lopende, zichzelf belangrijk achtende, machteloze meepraters 1001 snoepreisjes en exclusieve babbelmanifesten aan besteed. Maar laten wij eens op een open en integere manier kijken naar de zogenaamde regels van oorlogvoering. We lopen dan het grote risico te verdwalen in een contradictio in terminis. Dus in wat we gaan beweren zal dan de onmogelijkheid ervan zich inhoudelijk gaan duiden.

We hoeven niet te gaan stoeien met het onderscheid of we iemand legaal of illegaal mogen vermoorden. Moord is gewoon te allen tijde strafbaar. We kennen allemaal wel de Geneefse Conventie, die ontsproten is in 1949. Maar weten we nog, dat dergelijke conventies en oorlogsverdragen reeds met grote getalen in onze hysterische historie de revue hebben gepasseerd? En zelfs vanaf ruim 1000 jaar voor de jaartelling. Moeten we dan niet een keer het benul krijgen, dat dergelijke papieren vol jibberjabber alleen maar een formele en evenzo nutteloze exercitie is van doorgaans megalomane sujetten, die niet wakker hoeven te liggen van al datgene wat de massa moet doorstaan. Fijn! Als we dat benul gaan krijgen, kunnen we nog ergens komen m.b.t. het definiëren van oorlogen, genocides of etnische zuiveringen.

Oorlogen ontstaan als een megalomane leider van een volk, volksgroep, religieuze of andere etnische groep, als een ongebreidelde grootmuil gaat manifesteren en daarmee impulsief gedrag weet te genereren binnen zijn groep. En dan uiteraard om een andere niet geaccepteerde groep te doen elimineren. Daar start het mee. De aanvang van de uit zijn voegen gegroeide burgeroorlog in Syrië is daar het lichtende voorbeeld van. Reken maar, dat op zo’n moment geen één conventie haalbaar is en sterker nog, deze niet eens in de mindset van de oorlogsvoerders aanwezig zal zijn. Oorlog is en blijft the survival of the fittest, the strongest, the smartest and last but not least….. the filthiest!

Maar weet je juist wat het meest fnuikende en nefaste resultaat steeds is van het wapperen met die Conventie van Genève. Die grootmachten, die zo pretenderen de regels na te leven ervan en eigenlijk in de geschiedenis al meer dan genoeg hebben bewezen, dat zij ze ook schofferen, vinden er een ongegeneerde vrijbrief in om te kunnen interveniëren in oorlogen, waardoor die oorlogen nog smeriger en verderfelijker worden dan ze al zijn.

Tsja…… dan kan je jezelf afvragen wat er nog belangrijk is aan een definitie. Wordt een oorlog of het massaal doden stelselmatig uitgevoerd? Volgens mij altijd. Wordt een oorlog of het massaal doden doelmatig uitgevoerd? Ja! Elke keer. Elke vorm van massaal doden mag van mij de definitie krijgen van genocide. Het vindt toch altijd plaats tussen volken of volksgroepen. Nationaal en internationaal.

Dus? Elke oorlog is een genocide. Elke oorlog is een manifest, waarbij de mens snel dreigt te verzwelgen in impulsiviteit en pure zelfbehoud. Maar wel aangestuurd door de grootste lafaards, die blijven vertoeven in ivoren torens en beschermde oorden. Met soms als de meest ultieme ontluistering, dat ze “on speaking terms” met elkaar zijn en blijven, terwijl hun ‘onderdanen” elkaar op de meest verschrikkelijke en onconventionele wijze blijven vermoorden. Het is het wachten op de juiste intelligentie en intellect van Jan Soldaat. Om goed na te denken over hoe je stelselmatig en doelmatig dood en verderf kan voorkomen. Per definitie…… niet te laten gebeuren!


24-02-2018
© pamlenez