Geweldig. En maar beweren, dat wij een eigen cultuur in Nederland hebben. Al voordat we welke immigrant uit welke cultuur dan ook voor het eerst hier over de vloer kregen. Nederland had al in de tweede helft van de vorige eeuw een grote mate van zowel onderlinge tolerantie als tolerantie op het internationale vlak. Nederlanders staan al heel lang te boek, dat ze makkelijk zijn en in hun land veel “gedaan” kan worden. Dat is geen cultuur, maar gewoon een trekje van “ons volk". Grote onderlinge verschillen leven al zeer lang tussen de Nederlanders zelf.
De grootste structuur van Nederlanders was de veranderlijkheid (lees ook: progressie). Thans is Nederland een smeltkroes met ±142 culturen en er kan nog veel meer “gedaan” worden. Ach, het is gewoon een feit, maar juist daarom is het ook wel interessant, hoe een land als deze geregeerd wordt. Uit opwellend sarcasme zou ik bijna met ‘niet’ willen antwoorden, maar zo desastreus is het nu ook weer niet. Maar toch is heden de politiek weer de ultieme katalysator voor de standaard media. Je weet toch wel, die sensatie en scoops geile bolwerken, die deels ook al een heel lang leven leiden als delusioncreators (sorry, klinkt zo lekker en beter in het Engels) ofwel waancreëerders. Zij, die de leugen laten regeren.
Het eens zo belangrijke item Afghanistan is compleet verzwolgen onder de controverse van de politieke partijen en hun boegbeelden, wat gretig als een smeuïge brei de wereld in geslingerd wordt door de standaardmedia.
Maar even wil ik grotendeels voorbij gaan aan wat de standaardmedia zo af en toe uitspugen en tracht focus te houden op de kern van deze kwestie. Het al dan niet kiezen voor het geven van militaire steun aan andere landen. Een eindbesluit moet zijn gegronde argumenten zien te vinden in te beantwoorden vragen, zoals o.a.;
- welk land ondersteunen we?
- waarom geven wij die ondersteuning?
- is het gewenste resultaat haalbaar binnen menselijke normen en termijnen?
- wat wil het land daadwerkelijk zelf?
Welk land ondersteunen wij? We zijn in de veronderstelling, dat wij Afghanistan aan het helpen zijn. Dat we een wederopbouw verzorgen en dat alles daar op termijn weer goed zal komen. De huidige algemene opinie is, dankzij de media, dat we Afghanistan moeten blijven helpen. We doen daar goed werk en het zou zelfs schaamteloos zijn ten opzichte van die andere 43 ondersteunende landen om nu opeens te stoppen. Stoppen zou zelfs het predicaat “voor niks gestorven zijn” geven aan de thans 21 overleden Nederlandse militairen aldaar. Wat we niet in de gaten hebben is, dat we feitelijk niet Afghanistan helpen, maar wel de grootmacht Verenigde Staten ondersteunen. Vele andere landen waren 9 jaar geleden veel meer hulpbehoevend dan Afghanistan. En de Verenigde Staten zijn niet meer dan een grootmacht, die gretig werkt met meerdere agenda’s, zodat hun positionering als wereldmacht stap voor stap met behulp van onbenullige bondgenoten kan worden uitgebreid.
Dat is iets wat de massa niet wil zien en dat door een specifiek goed georganiseerde mediacratie grondig wordt gedegradeerd tot een complottheorie.
Waarom geven wij die ondersteuning? Zijn wij en ook die andere 43 landen zich er terdege van bewust, waarom wij echt Afghanistan helpen? Doen wij het geheel belangeloos. En zo ja, waarom zijn we daar dan niet eerder aan begonnen? En zo nee, wat verwachten wij terug van Afghanistan? Gaan we verwachtingen stellen? Gaan we eisen stellen? Hebben we wel goed sluitende argumenten en houden we wel een gezonde doordachte filosofie op na met betrekking tot onze daden aldaar. Natuurlijk leven grotendeels de goede bedoelingen, maar herbergde onze geëxplodeerde regering ook geen dubbele agenda? Geen altruïsme jegens Afghanistan, maar feitelijk meer economische en financiële redenen? Grondig onderzoeken en diep nadenken voor het integer antwoorden op deze vragen worden al een lange tijd geheel ondergesneeuwd door overvloedig politiek gekonkel en gezwets.
Wat rest ons in Nederland? Jawel hoor. Niets meer dan 1001 meningen en weinig tot geen eendracht, zodat een machtig wereldordegeil figuur, middels onware voorbedachte informatiestromen, sukkels als ons kunnen aanzetten (lees ook: dwingen) tot meedoen.
Is het gewenste resultaat haalbaar binnen menselijke normen en termijnen? We moeten voorstellen, dat het een groot land is met ongeveer 30 miljoen inwoners. Een land met verschillende beschavingen, waar grotendeels Pathanen (38%), Tadzjieken (25%), Hazara (22%), Oezbeken (8%) en daarnaast nog vele overige volksstammen wonen.
De twee officiële talen zijn Pashto (50%) en Dari (33%), maar daarnaast wordt er met name in het noorden Oezbeeks en Turkmeens gesproken. Het volk is grotendeels analfabeet en zelfs sommige hoge bestuurlijke posities worden door analfabeten ingenomen. Afghanistan is een islamitisch land, dat bestaat uit grotendeels soennieten (79%) en daarnaast uit sjiieten (20%). Terreur, misdaad en corruptie waren in dit land geen uitzondering, maar gemeengoed in het denken en handelen van vele religieuze en/of megalomane krijgsheren en hun volgelingen. Het land verkeerd al vele tientallen jaren in zowel burgeroorlogen als in oorlogen met omringende landen. Heden ten dage is die status nog volledig onveranderd. De Russen hebben zich destijds stuk gebeten op Afghanistan. 15.000 Russische slachtoffers en bijna 1 miljoen Afghaanse slachtoffers.
Het eindresultaat was een met hangende pootjes vertrekkend Russisch leger en niet meer dan vele puinhopen en veel onmenselijk leed achterlatend. Na het debacle van de Russen ruim 20 jaar geleden en het verdeeld raken van het verzet daarna, zagen de Taliban in 1995 kans een machtsgreep te doen, waardoor ze successievelijk zo’n 90% van Afghanistan in hun macht kregen. De Taliban is een groot extremistische islamitische stroming c.q. bevolking, dat zich in oorlogstijden ook wist te manifesteren als een krachtige guerrillabeweging. De rook is amper opgetrokken of nu vinden de Verenigde Staten het zo noodzakelijk om daar amok te maken om voor hen bindende redenen. En wie weet, misschien wel met de vice versa status van de Russen ten aanzien van de heimelijke bewapening van het huidige verzet (de Taliban). Zou toch te dwaas zijn, hè?
Moeten wij dan zo nodig in het kielzog van de Verenigde Staten blijven meevechten en zogenaamd opbouwen.
Het blijft nodeloos vechten en opbouwen aan de feitelijk snode plannen van de genoemde grootmacht.
Nee, beste mensen. Het feitelijk gewenste resultaat, een opbloeiend, onafhankelijk en stabiel Afghanistan, dat zal bestaan uit vele verschillende volkeren met hun eigen cultuur, taal, religie en dergelijke, die met elkaar in vrijheid en vrede zullen leven, kan vooralsnog als een utopie worden beschouwd. Dat te bereiken binnen menselijke normen en binnen redelijke termijnen (lees ook: als eenheid van aantallen slachtoffers) is onmogelijk.
Als de Verenigde Staten dat zo graag willen, dan moeten ze dat maar lekker alleen gaan doen. En doe alsjeblieft geen onfatsoenlijk beroep meer op het gemoed van de oude generatie Europeanen met je ondersteuning en hulp, dat je geboden hebt in de 2de wereldoorlog. Dat was toen ook al een stap in de richting van het graag willen zijn of worden van een wereldmacht. Laten we alsjeblieft die politieke economische dogma’s maar eens een keer van ons afwerpen. Alsof we voor het leven een schuld moeten aflossen aan de VS. Dat gaat te ver.
En wat wil Afghanistan nu daadwerkelijk zelf? Dat is een vraag, die nauwelijks te beantwoorden is, daar de diversiteit van de volkeren in dit land te groot is. De enige overeenkomst is, dat bijna alle inwoners moslim zijn.
Natuurlijk willen de meesten vrede en vrijheid, maar de onderlinge controversen zijn immens groot.
En toch willen wij samen onder leiding van de Verenigde Staten daar verandering in brengen en dan uiteraard conform de wens (lees: eis) van deze grootmacht om een technocratische structuur in dit land te “stampen”.
De militaire coalitie aldaar kan nog een jaar willen blijven of misschien nog wel 2, 3, 4 of nog 10 jaar, maar één ding is zeker. Het moment dat je daar weggaat, zal de geschiedenis zich weer herhalen. De coalitie kan dan zijn wonden likken net zoals de Russen destijds deden en met wederom gruwelijk veel slachtoffers wederzijds en een instabiel land achterlatend. Een land dat weer gaat voortkabbelen in een ouderwetse nutteloze machtstrijd tussen de feitelijk autochtone incompatibele culturen en versplinterde religiestromen.
Het zijn Afghaanse windhonden en dat is niet onrespectabel bedoeld. Integendeel. Ze gaan keihard en snel voor hun eigen locale dictatoriale doelstellingen. Het hardlopen of doodlopen maakt ze niet uit. De ene keer wint de één en de andere keer de ander. Moeten wij het dan zo nodig willen, dat ze allemaal trouwe intelligente lobbussen van viervoeters worden, die netjes blijven luisteren naar de commando’s die wij ze geven?
Het gaat niet meer om Osama Bin Laden. Het gaat niet om de Twin Towers of het Pentagon. Het gaat niet om de algehele bestrijding van terrorisme. In al deze elementen regeren te veel leugens. Het is alleen nog maar een blinde ondersteuning van vele coalitiepartners, die menen dat de doelstellingen van de Verenigde Staten altijd goed zijn. Goed voor Afghanistan? Net zoals, om het even niet te vergeten, voorheen voor o.a. Korea, Vietnam en Irak. En straks misschien ook wel voor het “obstinate” land Iran. Allemaal genoeg stof om over na te denken.
We hoeven helemaal niet iets op te hebben met de PvdA, maar even kan men blij zijn, dat er bij hen ruggengraat genoeg zat om het kabinet hier in Nederland te laten knallen voor de noodzakelijke bezinning om niet nog meer onnodige slachtoffers te laten vallen voor de dubbele agenda’s van de heren Bush en Obama c.s. (lees: hun puppetstringmasters).
Alle Nederlanders, wakker worden!!!!!! Ja, ook jullie die nu nog in Afghanistan zitten. Kom zo snel mogelijk veilig terug. En politici! Vergeet Irak en Afghanistan. Dan heb je onnodige zorgen minder, zodat er meer focus gelegd kan worden op ons kikkerlandje met z’n olifantproblemen. En misschien ook een beetje op Europa.
© pamlenez
