zaterdag 15 mei 2010

DWDD's dieptepunt

‘De Wereld Draait Door’ kan zeker wel gezien worden als een bovengemiddeld leuk programma, waarbij de onderwerpen over het algemeen informatief en actueel zijn en waarbij de aankleding veelal prettig varieert van humoristisch naar serieus en vice versa.

Vandaag was het een ander verhaal. De negenjarige Ruben van Assouw, de enige overlevende van de verschrikkelijke ramp in Tripoli en Jolande van de Graaf met Sjuul Paradijs van de Telegraaf zijn de meest stimulerende voeding geworden voor de meest onverdroten fatsoensrakkers die we, naar blijkt, rijk zijn in Nederland.

Naar het schijnt heeft de primeurgeile journaliste Jolande van de Graaf gebeld naar de zwaargewonde en nog in shock verkerende negenjarige jongen in het ziekenhuis in Tripoli.
Op één of andere manier via een arts of verpleger heeft ze de jongen daadwerkelijk aan de lijn gekregen. Het kind wist nog niet, dat zijn ouders en broertje waren overleden. Het behoeft geen uitleg, dat dit van ongehoorde en gênante journalistiek getuigt. Jolande heeft toch een smeuïg verslag gemaakt van het gesprek en is het in de vorm van een ultieme frontpage-scoop, met goedkeuren van hoofdredacteur Sjuul Paradijs, de wereld in geslingerd.

Marc-Marie Huijbregts en Prem Radhakishun, over het algemeen gewaardeerde TV figuren, draaiden vandaag in ‘De Wereld Draait Door’ compleet door in hun eigen gevoelens, waarbij de fatsoensrakkerij zelfs euforisch snel evolueerde naar fatsoenskotserij. Jolande van de Graaf moest aan de schandpaal door haar met foto herkenbaar te laten maken in de media en Sjuul Paradijs zou er verstandiger aan doen als hij zijn functie met onmiddellijke ingang zou neerleggen. Ook de abonnees van de Telegraaf moesten hun abonnement opzeggen en zeker moeten alle politici straks in hun verkiezingsstrijd de interviews met de Telegraafjournalisten categorisch weigeren.

Marc-Marie en Prem kwamen met hun lawine van ongebreidelde en evenzo lichtelijk geveinsde emoties tot een afkeuringsorgasme, waarbij ik niet meer aan indruk kon ontsnappen, dat beide heren gretig misbruik wilden maken van het aan hen op dat moment geboden medium TV.
De ook aan het gesprek deelnemende Libië expat Chris Lemson, die meer nuance en bescheidenheid aan de dag wist te leggen, werd niet eens meer als voorbeeld gezien door de twee stuiteraars.
Beide heren maakten zich met een hoge mate van zelfingenomenheid, schuldig aan een doorgeschoten verbale steniging van de 2 "kranten". Geweldig heren, maar ik vrees, dat jullie het niet in de gaten hadden, dat jullie daarmee hetzelfde dieptepunt bereikt hadden als de twee Telegraaf malloten. Misschien hebben jullie enigszins van jezelf het megalomane idee, beschermd te worden door fatsoensgoden en media-elfjes of dat je meent de ultieme mediavrijheid te bezitten, maar niets is minder waar. Het is niet meer dan de pot die de ketel verwijt.

Mathijs van Nieuwkerk verzwolg ook bijna in het fatsoensbraaksel, maar wilde toch ook wel bijtijds de hypocriete doordraverij wat afremmen. Door op te merken naar beide heren vooral de Telegraafpraktijken niet evenredig over te nemen. Je zag ook even een fractie van lichte, maar evenzo ook weer snel verdwenen bezinning. De remming van Mathijs was toch te lichtzinnig, waardoor een onverwachts dieptepunt werd beleefd met zijn DWDD. Mathijs, het was geen slechte aflevering, maar een verkeerde aflevering. Betreurenswaardig jammer.
Wat mij betreft mogen Marc-Marie, Prem, Jolande en Sjuul een sabbatical nemen, opdat ze na een jaar terug zullen komen met een gezonde zelfreflectie en inzicht in hun eigen manifesten.
Onderwijl zal de wereld gewoon door blijven draaien.



© pamlenez

woensdag 12 mei 2010

Verkrachte betekenissen

Het gaat als een lopend vuurtje. De ontmaskering van Maria Mosterd. Het zou een gelogen relaas zijn, wat ze heeft verwoord in haar boek “Echte mannen eten geen kaas”.
Peter R. de Vries (natuurlijk hij weer), Manou ( de vermeende “loverboy”) en langzaam maar zeker de hele media zijn al dan niet goed op weg om Maria’s werk compleet te degraderen tot een flut boek vol fictie. Met als mogelijk risico, dat ook de kern van het verhaal, de harde pijnlijke realiteit, zal worden gebagatelliseerd. Want het is mij de afgelopen jaren nog niet duidelijk geworden vanuit justitie, statistieken of de media hoe het er voor staat met de aanpak en de resultaten in de strijd tegen “loverboys”. Volgens humanitaire instellingen, die zich inzetten tegen dit misselijkmakend fenomeen, zouden niet alleen meisjes, maar ook jongens geslachtofferd worden. Momenteel staan er in Nederland zowel ± 1500 meisjes als ±1500 jongens geregistreerd, die op één of andere manier verpooierd worden door mentaal gestoorde randdebielen.

Maar eigenlijk wil ik het geheel niet over die kwestie hebben, ondanks de zwaarbeladenheid.
Nee, het gaat mij in dit verhaal eigenlijk meer om het gebruik van het woord loverboy. Spontaan gebruikte woorden in een geheel verkeerde context, waardoor het woord en zijn betekenis haast ongemerkt compleet verkracht worden. Dit gaat ongemerkt zo ver, dat bepaalde woorden hun werkelijke betekenis niet meer toegedicht krijgen en tot overmaat van ramp geweigerd worden in hun oorspronkelijke definitie gebruikt te worden. Deze taalverdwaling manifesteert zich op een haast oneindige manier. Laten we eens een kleine greep doen in die gigantische doos (ha ha) met alle Nederlands woorden. Woorden, zoals bijvoorbeeld swastika, klaarkomen, pijpen, schede, mongool, nazi, en uiteraard ook loverboy.

Thans wekt bij het grootste gedeelte van de wereldbevolking de swastika onbehagelijke gevoelens op, daar er meestal niets anders rest dan de associatie met Adolf Hitler en zijn weerzinwekkende reputatie. De swastika bestaat al vele duizenden jaren en is in werkelijkheid een symbool, dat staat voor welzijn en geluk. Deze vindt zijn oorsprong met name binnen religies, zoals onder andere het Hindoeïsme en Boeddhisme.
Klaarkomen is ook zo’n woord, dat men in gebruik echt tracht te ontwijken, daar velen op zo’n moment niet of nauwelijks weten te ontsnappen aan het vermoeden, dat ze dan een zinnenprikkelend seksistisch beeld onbedoeld creëren bij de luisteraar. En evenzo is dat met woorden, zoals pijpen en schede. ‘We zijn bijtijds klaargekomen met het plaatsen van de pijpen in de daarvoor op maat gemaakte schedes aan het plafond’. daar is toch pertinent niets mis mee met zo’n zin?! Alleen maar technisch en praktisch (gna gna).
Nee, dan wat te denken van het woord mongool. Ja, geef het maar toe, welk beeld het eerste in u opkomt. Een mongool is een lid van het gele mongolide mensenras. Er zijn ongeveer 3 miljoen Mongolen of ook wel Mongoliërs op de wereld en die wonen in een land in Azië. Inderdaad, in Mongolië. Spijtig genoeg heeft de Dikke Van Dale ook een min of meer Bargoense betekenis gekoppeld aan dit woord, te weten de associatie met het downsyndroom. Eigenlijk te gek om los te lopen, die taalverdwaling. Veel mensen hebben nauwelijks of niet van Mongolië gehoord. Dus is het voor hen bij uitstek alleen nog maar een scheldwoord.
Het woord nazi is van hetzelfde kaliber als swastika, doch is het in beginsel eigenlijk een Duits woord. In deze oorspronkelijke taal betekent het niet meer of minder dan nationaal socialist en hebben we het louter en alleen over een politieke stroming. Doch helaas ook een woord dat compleet in zijn betekenis is verkracht door een relatief korte, maar zeker turbulente periode in de geschiedenis.
Ach ja en dan het woord loverboy. Gestolen uit de gigantische doos (wederom ha ha) met alle Engelse woorden. Maar Van Dale heeft met dit woord echt op een beschamende manier haar Bargoense teugels laten vieren en alleen de gekunstelde betekenis ervan opgenomen in haar Dikke.
Je lacht je toch drie keer in de rondte als je nagaat, dat de oorspronkelijke betekenis van een loverboy alleen maar een knappe kerel c.q. een rokkenjager is. And damned sure not a pimp!
Dus wat mij betreft, mag het woord loverboy verbannen en verboden worden in Nederland.

Het gaat dus inderdaad zover, dat onder andere de woordendatabase-gigant Van Dale nieuwe Bargoense definities in het kader van tijdsgeesten blijft accepteren en opnemen. Maar laat er geen twijfel over bestaan, dat aan de Nederlandse taal speciaal in het leven geroepen instituten ten grondslag liggen, zoals de Raad voor de Nederlandse Taal en Letteren, het Comité van Ministers en de Interparlementaire Commissie. Een groot arsenaal aan bollebozen en neerlandici die waken over het in optima forma houden van onze Nederlandse taal.
Maar zijn de gerenommeerde woordendatabase-giganten daadwerkelijk onder auspiciën van genoemde instituten? Welke zijn dan toonaangevend of zelfs voor 100% exact toe te passen?
Mijns inziens zweven de woordendatabase-giganten dicht om de genoemde instituten heen en nemen ze de vrijheid tot enige creativiteit. De creatieve taalverdwaling leidend tot verkrachte betekenissen. Okay, ik geef het toe. Spelen met woorden en betekenissen is feitelijk een geweldige bezigheid en mag niet afgepakt worden, maar er moeten grenzen zijn, voordat we ongemerkt gaan vervallen tot alleen nog maar Neanderthaalse keelklanken.

Toch graag even terugkomend op Maria Mosterd en de dreigende teloorgang van haar bestseller door die sensatie -en geldgeile misdaadverslaggever. Het maakt niet uit of dit boek de realiteit of de fictie in zich herbergt. Het is en blijft absoluut actueel. En dat we nimmer de aandacht mogen en zullen verliezen voor de haast onherkenbare groep slachtoffers, die verkloot worden door in ons land vertoevende randdebiele jeugdpooiers. Let wel, meneer P.R. de Vries heeft niet voor niets de letters PR in zijn naam staan. In de kwestie Joran v.d. Sloot heeft hij volop de PR-vruchten (lees: €) geplukt, maar is nimmer tot een adequate oplossing c.q. waarheid gekomen. Met de kwestie Koos H. koketteerde hij ook als een ontspoorde media-addict. Koos H. had al levenslang en we wisten ook allang, dat hij niet voor zijn zweetvoeten een oneindige TBS-domicilie heeft toegewezen gekregen.
Dat een reeds overleden corrupte en criminele rechter ook ontmaskerd werd, was ook niet meer dan muffe mosterd na de maaltijd. En nu dus Maria Mosterd ontmaskeren. Ja?! Met als doel?! We wachten maar af. Ook deze doelloze mediahype van P.R. zal hopelijk wel weer een stille dood sterven, zoals eerdergenoemden. Daarom ………… het woord loverboy moet verdwijnen ……………
de criminele jeugdpooiers moeten verdwijnen ………… en als we dan toch schoon schip aan het maken zijn ………… geef meneer P.R. de Vries een stevige cold turkey media-rehab. Dan kan ie zijn focus gaan leggen op bijvoorbeeld de criminele gedragingen van de Mastotermes Darwiniensis, zodat ie met zijn tronie kan verdwijnen naar de zender Animal Planet of zo.


© pamlenez

zondag 9 mei 2010

Adam op de Dam in Amsterdam

Jawel hoor. Stichting Ideële Reclame ziet graag meer vertrouwen in de aardige mens. Doch zie hoe achterdocht en angst latent sterk blijven verborgen in een klein hersenkrochtje bij menigeen.
Ik refereer aan het onbegrip dat thans hoogtij viert naar aanleiding van de recente dodenherdenking in Amsterdam. Terwijl het Openbare Ministerie voorlopig zijn stinkende (!) best doet om de betreffende 39-jarige zwerver, Adam genaamd, zo zwaar mogelijk te bestraffen, wordt er compleet voorbijgegaan aan het brede perspectief. Hij moet volgens het OM een behoorlijke delinquent zijn met heel wat op zijn kerfstok. Hij moet en zal naar het cachot. Coûte que coûte.
Niet degene, die als eerste het verfoeilijke vooroordeel had over de mens Adam, hem verkeert inschatte en het vertrappen van de aanwezige medemens aanving en deed escaleren. Alsof Adam’s woorden werden geïnterpreteerd zijnde de ontsteking van een kilootje Semtex.

Een nobel streven van SIRE om achterdocht zo goed mogelijk weg te krijgen jegens de aardige mensen. Helaas mis ik in de spot de nodige logische elementen van oorzaak en gevolg, waardoor niet alleen de aardige mens grotendeels onbegrepen zal blijven, maar ook de andere mens.

Het is toch compleet van de pot gedonderd, dat onbegrip van velen zo makkelijk op het conto van een individu kan worden gezet. Terwijl de angst en achterdocht regeert bij menigeen, blijft het dus gerechtvaardigd, dat zij, zoals met de recente dodenherdenking, zich in hun overlevingsdrang alles kunnen permitteren. De vergissing vanuit een massa kan dan worden uitgegumd door de veroordeling van een onbenullig individu. Ja, dat is Adam. Onbenullig! Hij heeft zelfs zijn excuses aangeboden. Excuses voor zijn onbenulligheid en de compleet onverwachte gevolgen. Excuses voor het complete opgefokte gedrag van menigeen in de aanwezige massa.

Ik ben benieuwd of iemand het lef heeft om op te staan uit die massa, om enigszins zijn schuld te durven openbaren. Ik zou het nobel vinden en zou het evenmin strafbaar achten. Ik zal er geen begrip voor hebben, maar ik kan het wel begrijpen. En ja, Adam wordt de “rabbijn” genoemd. Of misschien is hij een idi-jood, maar hij is mijns inziens niet schuldig aan het onbegrip en de commotie van de latent angstige massa.

Mijn advies naar de rechter-commissaris en officier van justitie; jullie tijd is kostbaar. Te kostbaar voor dit. Amsterdam heeft "betere" delinquenten te vervolgen.
Mijn advies voor de massa; althans voor de vele mensen, die nu in zichzelf ontdekt hebben onderhevig te zijn aan impulsen van achterdocht en angst, niet meer deel te nemen aan massale happenings. Blijf thuis! Dan kan je jezelf ook niet meer schuldig maken aan onnodige paniek met alle gevolgen van dien.
Mijn advies aan Adam; Blijf vooral doorgaan met schreeuwen, want velen hebben je waarschijnlijk nog niet goed begrepen. Maar doe het dan in de woestijn. Daar blijft het langer dan 2 minuten stil.


© pamlenez