Zijn betere hak- en chopwerk had hij al aangetoond in Irak en hij was de aangewezen persoon om Afghanistan zo spoedig mogelijk een metamorfose te laten ondergaan. Een metamorfose, waarbij de hele Taliban en alle andere autochtonen zich zouden bekeren tot jood of christen en er een “fatsoenlijke” Amerikaanse beschaving ingegoten zou worden. En als het even kan, het ultieme doel nastreven dit onherbergzame gebied na Israel en Irak te dopen tot de 53ste staat van de VS.
Hij is weinig diplomatiek, kan nog maar amper een mens genoemd worden en laat aan duidelijkheid weinig te wensen over. Hij leidt een Spartaanse levensstijl en wil eigenlijk, dat iedereen zich conformeert aan zijn compleet gestoorde en ontspoorde normen en waarden.
Joe Biden, wie is dat? Barack Obama is een teleurstellend persoon. Karl Eikenberry is een verrader. Aldus Stanley McChrystal. Geen woord Afghaans. Kristalhelder en zo scherp als een stanleymes.
Dat kunnen we deze opperbevelhebber van het Amerikaanse en NAVO leger in Afghanistan nageven.
Maar ja, al spreek je de waarheid, juist dan kun je geslachtofferd worden door de stenen, die je zelf aan het rollen hebt gebracht en zal je een toontje lager moeten zingen. Met hartelijke dank aan het (muziek)medium Rolling Stone. Enfin, op naar de volgende randdebiele opperbevelhebber, die Afghanistan wil bestoken met de Amerikaanse droom. Uhhh, nachtmerrie. Dàt is kristalhelder.
© pamlenez
23-06-2010
woensdag 23 juni 2010
Zo! En dan nu onze babes
Hoe kun je een berg stront in een niet al te schone strontpot laten jammeren? Heel eenvoudig. Neem Heineken, Budweiser, FIFA en een zootje betrokken gefrustreerde autoriteiten en stapel ze op als een berg zielig stinkende fecaliën in Zuid Afrika.
Goh, dan maak je een goede beurt, als je een aantal geweldig leuk uitziende dames gaat lastig vallen en terroriseren. En alleen, omdat ze er zo heerlijk en opvallend uitzagen en toevallig alleen maar met hun geweldig ogende oranje mini-jurkjes gerefereerd waren aan een ander biermerk. Ja! Alleen maar gerefereerd, want er bleek geen sprake te zijn van hevig in het oog vallende logo’s of merknamen op de gewraakte jurkjes zelf.
De vermeende sluikreclame zou bij niemand werkelijk opgevallen zijn, ware het niet dat de eerder genoemde berg stront er zo nodig over moest gaan jammeren. Wat door bijna de hele wereld werd gezien als een heerlijk visueel geschenk, naast de vele andere uitdossingen, moest zo nodig door gefrustreerde alcoholverkopers verneukt worden. Met politie, arrestaties, rechters en heel de santenkraam erbij. Alsof er niks erger en dommer in Zuid Afrika gebeurt om over te jammeren.
Zelfs Pik draait zich uit schaamte om in zijn graf. Nelson neigt uit enige frustratie terug te vluchten naar Robbeneiland en Desmond overweegt zich uit wanhoop aan te sluiten bij de Scientology Church. Misschien een ongebreidelde fantasie, maar even mag de antipathie voor en de naargeestigheid van deze gebeurtenis vrijelijk benadrukt worden. Zo! Mirte en Barbara! Op jullie hopelijk behouden thuiskomst! Nu eerst even een Bavje. Proost!
© pamlenez
19-06-2010
Goh, dan maak je een goede beurt, als je een aantal geweldig leuk uitziende dames gaat lastig vallen en terroriseren. En alleen, omdat ze er zo heerlijk en opvallend uitzagen en toevallig alleen maar met hun geweldig ogende oranje mini-jurkjes gerefereerd waren aan een ander biermerk. Ja! Alleen maar gerefereerd, want er bleek geen sprake te zijn van hevig in het oog vallende logo’s of merknamen op de gewraakte jurkjes zelf.
De vermeende sluikreclame zou bij niemand werkelijk opgevallen zijn, ware het niet dat de eerder genoemde berg stront er zo nodig over moest gaan jammeren. Wat door bijna de hele wereld werd gezien als een heerlijk visueel geschenk, naast de vele andere uitdossingen, moest zo nodig door gefrustreerde alcoholverkopers verneukt worden. Met politie, arrestaties, rechters en heel de santenkraam erbij. Alsof er niks erger en dommer in Zuid Afrika gebeurt om over te jammeren.
Zelfs Pik draait zich uit schaamte om in zijn graf. Nelson neigt uit enige frustratie terug te vluchten naar Robbeneiland en Desmond overweegt zich uit wanhoop aan te sluiten bij de Scientology Church. Misschien een ongebreidelde fantasie, maar even mag de antipathie voor en de naargeestigheid van deze gebeurtenis vrijelijk benadrukt worden. Zo! Mirte en Barbara! Op jullie hopelijk behouden thuiskomst! Nu eerst even een Bavje. Proost!
© pamlenez
19-06-2010
dinsdag 8 juni 2010
Sloot aan lager wal
Hij is iemand, die menigeen doet verbazen, en wordt bij voorbaat steeds schuldig bevonden. Het lijkt alsof de ellende steeds op hem afkomt. Misschien zoekt deze met crimininaliteit dwepende sukkel het op één of andere manier wel steeds op. Al dan niet bewust.
De sensatiegeile media en programmamakers dragen een behoorlijke baksteen bij aan de malaise en de malheur van zijn leven. En aan het genot van het onbenullige en apathische wereldpubliek.
De waarheid met betrekking tot dat Amerikaanse meisje op Aruba is nog door geen levende ziel op deze aardkloot achterhaald. Uiteraard met uitzondering van hemzelf. Het nieuws en de waarheid ten aanzien van de vermeende mensenhandel of vrouwenhandel in Thaise contreien zijn een stille schone dood gestorven.
Eindelijk worden impulsen weer geprikkeld door het nieuws uit Lima en is hij weer verworden tot de vuile vieze smerige multiple moordenaar. Ze moeten hem maar snel aan de galg hangen en hij zal aan die andere zaken ook wel schuldig zijn. Dat zijn althans de kreten, die momenteel weer behoorlijk rondgalmen. Doch voorlopig weten we nog niks en is er nog niets bewezen.
De sensatiegeile media maakt er weer een complete nieuwsorgie van, totdat het weer als een geveinsd orgasme zal verdwijnen in de vergetelheid van het hunkerende publiek. De vergetelheid zal zich pas daadwerkelijk aandienen, indien deze 22-jarige verdwaalde randdebiel zijn laatste zucht zal slaken. Misschien ergens in een woestijn van Australië of op de onherbergzame ijsvlakte van Antarctica. Hij reist per slot de hele wereld rond, maar slaagt er vooralsnog niet in dat ongezien of ongemerkt te doen.
We weten het allemaal nog niet, maar “what the fuck” doet het er nog toe? Joran is niet echt meer een populaire voornaam. En dat deze Sloot aardig aan lagerwal is geraakt, weten we al langer. En dat ie steeds meer van de wal in de sloot zal terechtkomen, is ook geen overdreven profetie meer. Zullen we hem een plezier doen? En onszelf ook? We besteden gewoon geen aandacht meer aan hem. We gaan lekker de Sloot dempen. Geen vermeende waarheden of leugens meer. Laat hem zijn zelfkastijding lekker in eenzaamheid ondergaan. Niet interessant.
Trouwens, wat voor weer wordt ‘t van het weekend?
© pamlenez
08-06-2010
De sensatiegeile media en programmamakers dragen een behoorlijke baksteen bij aan de malaise en de malheur van zijn leven. En aan het genot van het onbenullige en apathische wereldpubliek.
De waarheid met betrekking tot dat Amerikaanse meisje op Aruba is nog door geen levende ziel op deze aardkloot achterhaald. Uiteraard met uitzondering van hemzelf. Het nieuws en de waarheid ten aanzien van de vermeende mensenhandel of vrouwenhandel in Thaise contreien zijn een stille schone dood gestorven.
Eindelijk worden impulsen weer geprikkeld door het nieuws uit Lima en is hij weer verworden tot de vuile vieze smerige multiple moordenaar. Ze moeten hem maar snel aan de galg hangen en hij zal aan die andere zaken ook wel schuldig zijn. Dat zijn althans de kreten, die momenteel weer behoorlijk rondgalmen. Doch voorlopig weten we nog niks en is er nog niets bewezen.
De sensatiegeile media maakt er weer een complete nieuwsorgie van, totdat het weer als een geveinsd orgasme zal verdwijnen in de vergetelheid van het hunkerende publiek. De vergetelheid zal zich pas daadwerkelijk aandienen, indien deze 22-jarige verdwaalde randdebiel zijn laatste zucht zal slaken. Misschien ergens in een woestijn van Australië of op de onherbergzame ijsvlakte van Antarctica. Hij reist per slot de hele wereld rond, maar slaagt er vooralsnog niet in dat ongezien of ongemerkt te doen.
We weten het allemaal nog niet, maar “what the fuck” doet het er nog toe? Joran is niet echt meer een populaire voornaam. En dat deze Sloot aardig aan lagerwal is geraakt, weten we al langer. En dat ie steeds meer van de wal in de sloot zal terechtkomen, is ook geen overdreven profetie meer. Zullen we hem een plezier doen? En onszelf ook? We besteden gewoon geen aandacht meer aan hem. We gaan lekker de Sloot dempen. Geen vermeende waarheden of leugens meer. Laat hem zijn zelfkastijding lekker in eenzaamheid ondergaan. Niet interessant.
Trouwens, wat voor weer wordt ‘t van het weekend?
© pamlenez
08-06-2010
Slechte acteurs
Het is haast een retorische vraag, waarom bij mij altijd zeepbellerige gevoelens opwellen tijdens verkiezingsperiodes. Dat komt, omdat ik niet kan ontsnappen aan het identieke karakter van deze periode aan die van de Oscarnominaties. Dat is ook zo’n periode, waarbij vele acteurs tegen de kleffe klippen van de hel op worden gewaardeerd en anderen weer compleet door het jetset-slijk worden gesleurd. Een overkill aan media wordt er vooraf aan besteed en allerlei statistieken worden in elkaar geflanst en toegepast in de meest muffe en duffe profeties en/of wishful thinkings, die nog eens dagelijks veranderen ook. Nu, tijdens de verkiezingstijd, gaat het erom wie straks de coalitie-Oscars in ontvangst mogen nemen en uiteraard is de mooiste Oscar die van het premierschap. Dus ook in de politiek wordt zeer goed acteerwerk vereist. En gezegd kan worden, dat elke lijsttrekker dit vak zeer goed verstaat. Het is gewoon geweldig, dat de meeste politieke acteurs zo sterk weten te ontwaken van hun stoffig gapende gedrag en zich in een korte periode weten te ontpoppen tot de George Clooney’s en Angelina Jolie’s van de politieke lage landen.
Maar, zoals we weten, spelen acteurs alleen maar een rol. Ze zijn zo niet in het echt. In het dagelijkse leven zijn ze iemand anders. Verrekt! Dan is de politiek wel heel erg identiek aan de jetsetwereld. En eigenlijk is de verkiezingsperiode niet meer dan een gemiddelde film over goed en kwaad, waarbij de acteurs kunnen worden gekozen om ook in het echie te laten zien, dat ze de wereld kunnen verbeteren. Nou ja, om te beginnen met ons kikkerlandje.
Laten we de meest bekende politieke acteurs maar eens de revue passeren. Neem Jan Peter eens. Een man met de uitstraling van een aangereden schaap. Altijd een verbaasd gezicht trekkend en maar blijven doorblaten. Het wordt echt tijd, dat dit schaap geslacht wordt. In elk geval uit zijn lijden gehaald wordt. Hij heeft al acht jaar een hoofdrol mogen spelen, maar het kritische publiek heeft in de gaten gekregen, dat hij alleen nog maar geschikt is voor lokale musicals.
Dan hebben we Geert. Hij heeft totaal geen acteertalent, maar dat maakt hij ruimschoots goed door zichzelf te blijven spelen. Hij houdt ontzettend van klootzakrollen, maar ook humorrollen zijn hem goed op het lijf geschreven. Het is twijfelachtig of hij voor een coalitie-Oscar in aanmerking komt, maar als we Afghanistan verlaten, kunnen we hem als one-man-army inzetten. Hij lust de schapenvleesvreters aldaar rauw en beschouw het dan maar als een win-win situatie.
Nee, dan dat acteerwerk van walgelijke braafheid door Femke, met haar eeuwige neplach. Het vrouwtje ziet er nog steeds wel juicy uit, maar heel soms krijg ik bevroren teelballen van haar.
De onechtheid sijpelt er dagelijks van af. Dus een slechte actrice, die de degradatie naar een soap of iets dergelijks sterk zal moeten gaan overwegen. Of gewoon thuisblijven en goede moeder zijn.
Goh, dan Emile. Hij zit volgens mij nog niet eens in het examenjaar van de toneelschool en weet al een behoorlijke act neer te zetten. Die van een blije juppie, die net haartjes op z’n piemel heeft gekregen en de hoofdrolspelers wel eens een poepie zal laten ruiken, dat hij ook heel goed is in het net doen alsof. Minder heb ik met Job, die met zijn tot chagrijn gestreken Hannibal Lecter gezicht nou niet bepaald de hoofdrol zal gaan spelen in de economische kaskraker van de komende vier jaar. En dan hebben we nog Rita. Zij is gewoon de vrouwelijke versie van Job. Alleen is haar gezicht meer gestreken tot die van Linda Blair in de Exorcist. Zodra de remake van deze film komt, adviseer ik Rita zeker zich aan te melden bij het castingbureau. En wat te denken van Mark, de historische tegenspeler van Rita? Een goede acteur, maar ik vrees, zodra hij onverwachts een echte hoofdrol moet gaan spelen, dat ie grote delen van zijn script al dan niet bewust zal gaan vergeten.
Alexander is een typische acteur, die de boel een beetje afkijkt van de hoofdrolspelers. Hij vindt de retorica ook een welkome fijne scriptvulling. Ik zie hem liever als jongleur acteren op de markt naast die daklozenkrantverkoper, zodat ie de kans loopt een keer wel gezien te worden. In André geloof ik totaal niet meer. Wat is dat een slaapverwekkende acteur. Zijn steeds maar weer mislukte rol als fatsoensrakker, die veel normloosheid heimelijk weet te verbergen. Hij zou het beter doen in de Da Vinci Code voor de rol van één van die priesters die worden vermoord. Om een unhappy end toch tot een happy end te kunnen krijgen. Met dieren heb ik altijd wel een positieve binding gehad. Met het acteertalent van Marianne beduidend minder. Godnonderknaken, wat is dat een verdwaalde ziel. Ik meende ze eerst te herkennen uit Daktari, maar sinds kort vermoed ik, dat zij haar eerste rolletje heeft gehad in de Fabeltjeskrant als Bor de Wolf. Die rol is ze nooit meer ontgroeit. Haar miepen, fiepen en luidkeels huilen naar de maan, zal haar nog zeker een keer een rol opleveren als konijn in de film Waterschapsheuvel. Leerzaam om het werkelijke dierenleed ook te kunnen beleven.
Dan hebben we nog Kees, Jan-Frank, Lea, Daisha, Yesim, Lotte en Samir. Helaas werken die nog bij in de horeca of iets dergelijks om hun hoofd boven water te kunnen houden. Ze zijn namelijk in hun acteerwerk niet verder gekomen dan tot onbekende en nietszeggende bijrolletjes. Misschien moeten zij zich daar juist wel gelukkig mee prijzen. Al het geveinsde goed en kwaad komen dan niet zozeer in de picture. Want laten we eerlijk wezen! De hoofdrolspelende politieke acteurs zijn en blijven acteurs, waarbij na 9 juni de dikke vette schmink er afgaat, alle gehanteerde scripts de vuilnisbak in worden gegooid en het scenario compleet herschreven zal gaan worden. Een één of ander coalitiescenario, dat een toneelstuk zal brengen, waarmee onverdroten zal worden getracht wel 4 jaar op de planken te blijven.
De vraag blijft natuurlijk of ik een goede toeschouwer van slechte acteurs ben of een slechte toeschouwer van goede acteurs? Is het een goede film, dan kijk ik ‘m af. Is het een kutfilm, dan stop ik met kijken. Maar één ding is zeker. Al dan niet goede acteurs zijn voor mij niet of nauwelijks doorslaggevend in mijn beoordeling van films. En ik kan eventueel een acteur nog wel prijzen, maar dat betekent niet, dat ik voor hem zal gaan kiezen. Kijk, zo zit de politiek nu ook in elkaar. Als ze gekozen moeten worden (net als met de Oscars), worden ze gekozen op hun acteertalent (lees: het talent hoe je onkunde en leugens verbergt) en daarna in het werkelijke leven zie je pas hoe ze werkelijk zijn (scheidingen, intriges, sektes, manipulaties, drugs, fraudes, faillissementen en vele andere misstanden).
Ik was 18 jaar en mocht voor het eerst stemmen. En ja, ik stemde toen op de PvdA. Waarom? Ach ja, mijn ma en pa stemde daar ook op. Tsja, dom hè!? Maar sindsdien ben veel kritischer geworden ten aanzien van films en acteurs. Primair maak ik nog steeds keuzes voor films, maar ik kies nimmer voor een specifieke acteur. Evenzo in de politiek. Politiek is steeds dezelfde waardeloze boutfilm met steeds andere flut-acteurs. Steeds hetzelfde verhaal, dat door sufkuttige statistici en opiniepeilers elke keer weer opgeleukt wordt tot het niveau van zeepbellerige Oscarnominaties.
Eén keer gekozen en daarna nooit meer. Want de keuze in fictie maakt de keuze ook fictief. Gelijk als in een schijnwereld. Wat mij nog prettig rest, is de maatschappij op één of andere manier niet meer te dienen, als alleen nog maar van repliek. Met een vrij en fris geweten en een zeker gewaar, dat betere verkeerde keuzes gedaan kunnen worden in het leven.
© pamlenez
07-06-2010
Maar, zoals we weten, spelen acteurs alleen maar een rol. Ze zijn zo niet in het echt. In het dagelijkse leven zijn ze iemand anders. Verrekt! Dan is de politiek wel heel erg identiek aan de jetsetwereld. En eigenlijk is de verkiezingsperiode niet meer dan een gemiddelde film over goed en kwaad, waarbij de acteurs kunnen worden gekozen om ook in het echie te laten zien, dat ze de wereld kunnen verbeteren. Nou ja, om te beginnen met ons kikkerlandje.
Laten we de meest bekende politieke acteurs maar eens de revue passeren. Neem Jan Peter eens. Een man met de uitstraling van een aangereden schaap. Altijd een verbaasd gezicht trekkend en maar blijven doorblaten. Het wordt echt tijd, dat dit schaap geslacht wordt. In elk geval uit zijn lijden gehaald wordt. Hij heeft al acht jaar een hoofdrol mogen spelen, maar het kritische publiek heeft in de gaten gekregen, dat hij alleen nog maar geschikt is voor lokale musicals.
Dan hebben we Geert. Hij heeft totaal geen acteertalent, maar dat maakt hij ruimschoots goed door zichzelf te blijven spelen. Hij houdt ontzettend van klootzakrollen, maar ook humorrollen zijn hem goed op het lijf geschreven. Het is twijfelachtig of hij voor een coalitie-Oscar in aanmerking komt, maar als we Afghanistan verlaten, kunnen we hem als one-man-army inzetten. Hij lust de schapenvleesvreters aldaar rauw en beschouw het dan maar als een win-win situatie.
Nee, dan dat acteerwerk van walgelijke braafheid door Femke, met haar eeuwige neplach. Het vrouwtje ziet er nog steeds wel juicy uit, maar heel soms krijg ik bevroren teelballen van haar.
De onechtheid sijpelt er dagelijks van af. Dus een slechte actrice, die de degradatie naar een soap of iets dergelijks sterk zal moeten gaan overwegen. Of gewoon thuisblijven en goede moeder zijn.
Goh, dan Emile. Hij zit volgens mij nog niet eens in het examenjaar van de toneelschool en weet al een behoorlijke act neer te zetten. Die van een blije juppie, die net haartjes op z’n piemel heeft gekregen en de hoofdrolspelers wel eens een poepie zal laten ruiken, dat hij ook heel goed is in het net doen alsof. Minder heb ik met Job, die met zijn tot chagrijn gestreken Hannibal Lecter gezicht nou niet bepaald de hoofdrol zal gaan spelen in de economische kaskraker van de komende vier jaar. En dan hebben we nog Rita. Zij is gewoon de vrouwelijke versie van Job. Alleen is haar gezicht meer gestreken tot die van Linda Blair in de Exorcist. Zodra de remake van deze film komt, adviseer ik Rita zeker zich aan te melden bij het castingbureau. En wat te denken van Mark, de historische tegenspeler van Rita? Een goede acteur, maar ik vrees, zodra hij onverwachts een echte hoofdrol moet gaan spelen, dat ie grote delen van zijn script al dan niet bewust zal gaan vergeten.
Alexander is een typische acteur, die de boel een beetje afkijkt van de hoofdrolspelers. Hij vindt de retorica ook een welkome fijne scriptvulling. Ik zie hem liever als jongleur acteren op de markt naast die daklozenkrantverkoper, zodat ie de kans loopt een keer wel gezien te worden. In André geloof ik totaal niet meer. Wat is dat een slaapverwekkende acteur. Zijn steeds maar weer mislukte rol als fatsoensrakker, die veel normloosheid heimelijk weet te verbergen. Hij zou het beter doen in de Da Vinci Code voor de rol van één van die priesters die worden vermoord. Om een unhappy end toch tot een happy end te kunnen krijgen. Met dieren heb ik altijd wel een positieve binding gehad. Met het acteertalent van Marianne beduidend minder. Godnonderknaken, wat is dat een verdwaalde ziel. Ik meende ze eerst te herkennen uit Daktari, maar sinds kort vermoed ik, dat zij haar eerste rolletje heeft gehad in de Fabeltjeskrant als Bor de Wolf. Die rol is ze nooit meer ontgroeit. Haar miepen, fiepen en luidkeels huilen naar de maan, zal haar nog zeker een keer een rol opleveren als konijn in de film Waterschapsheuvel. Leerzaam om het werkelijke dierenleed ook te kunnen beleven.
Dan hebben we nog Kees, Jan-Frank, Lea, Daisha, Yesim, Lotte en Samir. Helaas werken die nog bij in de horeca of iets dergelijks om hun hoofd boven water te kunnen houden. Ze zijn namelijk in hun acteerwerk niet verder gekomen dan tot onbekende en nietszeggende bijrolletjes. Misschien moeten zij zich daar juist wel gelukkig mee prijzen. Al het geveinsde goed en kwaad komen dan niet zozeer in de picture. Want laten we eerlijk wezen! De hoofdrolspelende politieke acteurs zijn en blijven acteurs, waarbij na 9 juni de dikke vette schmink er afgaat, alle gehanteerde scripts de vuilnisbak in worden gegooid en het scenario compleet herschreven zal gaan worden. Een één of ander coalitiescenario, dat een toneelstuk zal brengen, waarmee onverdroten zal worden getracht wel 4 jaar op de planken te blijven.
De vraag blijft natuurlijk of ik een goede toeschouwer van slechte acteurs ben of een slechte toeschouwer van goede acteurs? Is het een goede film, dan kijk ik ‘m af. Is het een kutfilm, dan stop ik met kijken. Maar één ding is zeker. Al dan niet goede acteurs zijn voor mij niet of nauwelijks doorslaggevend in mijn beoordeling van films. En ik kan eventueel een acteur nog wel prijzen, maar dat betekent niet, dat ik voor hem zal gaan kiezen. Kijk, zo zit de politiek nu ook in elkaar. Als ze gekozen moeten worden (net als met de Oscars), worden ze gekozen op hun acteertalent (lees: het talent hoe je onkunde en leugens verbergt) en daarna in het werkelijke leven zie je pas hoe ze werkelijk zijn (scheidingen, intriges, sektes, manipulaties, drugs, fraudes, faillissementen en vele andere misstanden).
Ik was 18 jaar en mocht voor het eerst stemmen. En ja, ik stemde toen op de PvdA. Waarom? Ach ja, mijn ma en pa stemde daar ook op. Tsja, dom hè!? Maar sindsdien ben veel kritischer geworden ten aanzien van films en acteurs. Primair maak ik nog steeds keuzes voor films, maar ik kies nimmer voor een specifieke acteur. Evenzo in de politiek. Politiek is steeds dezelfde waardeloze boutfilm met steeds andere flut-acteurs. Steeds hetzelfde verhaal, dat door sufkuttige statistici en opiniepeilers elke keer weer opgeleukt wordt tot het niveau van zeepbellerige Oscarnominaties.
Eén keer gekozen en daarna nooit meer. Want de keuze in fictie maakt de keuze ook fictief. Gelijk als in een schijnwereld. Wat mij nog prettig rest, is de maatschappij op één of andere manier niet meer te dienen, als alleen nog maar van repliek. Met een vrij en fris geweten en een zeker gewaar, dat betere verkeerde keuzes gedaan kunnen worden in het leven.
© pamlenez
07-06-2010
zaterdag 5 juni 2010
Een klungelig afstraffinkje voor de VS
Gewoonweg een verschrikkelijk feit wat er zich afspeelt in de Golf van Mexico naar aanleiding van de ondergang van boorplatform Deepwater Horizon. Vooraf aan de ramp hadden diverse testen plaatsgevonden, waarbij bindende adviezen waren gegeven om de productie stil te leggen. Doch beslissingsnemers besloten anders. Met als gevolg dat er een eerste explosie plaatsvond op dit boorplatform op 20 april 2010 en het ook direct in brand vloog. Twee dagen later volgde nog een explosie en het boorplatform kwam zelfs tot zinken. Het ergste was, dat er 11 doden waren te betreuren. Door een technisch mankement in een afsluiter (blow out preventer), bleef op anderhalve kilometer diepte uit de boorput miljoenen liters olie stromen, wat nog steeds als een soort vuurloze napalm enorme ecologische en economische schade veroorzaakt. Met name de kust van de staat Louisiana ondervind veel schade. Veroliede wateren en moerassen, hevig beschadigde flora en fauna en de dreiging van zware financiële stroppen voor de visserij en toerisme-exploitatie aldaar.
In de media wordt er dagelijks gehakt gemaakt van British Petrol (BP), terwijl BP zich in allerlei kronkels heeft bewogen om het complexe diepzeese lek gedicht te krijgen. Wat je veel minder terugvindt in de media is, dat er meerdere partijen zijn betrokken in het hele wel en wee van de Deepwater Horizon. Feitelijk eigenaar van dit boorplatform is Transocean en BP leaset het van hen. Dit boorplatform is gebouwd door Hyundai Heavy Industries in Ulsan (Zuid Korea) en kwam in 2001 gereed. Dan speelt ook nog een onderaannemer, Halliburton genaamd, een cruciale rol met betrekking tot het (niet) functioneren van de afsluiter. Zelfs sijpelt er informatie door, dat de Amerikaanse federale onderzoeksdienst Minerals Management Service steken heeft laten vallen. Mogen we er vanuit gaan, dat niemand deze ramp op welke manier dan ook moedwillig heeft veroorzaakt? We gaan er vooralsnog vanuit, dat er sprake is van menselijk falen en verkeerde beslissingen. Toch? De onderste steen zal nog boven gehaald moeten worden en het zou goed kunnen, dat die dikke vette pisstraal van de media en ook die van Barack en zijn VS medeburgers dunner zal worden tegen pispaal BP. Voor zover het wordt toegelaten door de daar geldende mediacratie.
Wat me dan weer zo intrigeert aan de Verenigde Staten is, dat velen weer de bek vol hebben van afkeur en afschuw jegens een partij, waar ze altijd gretig met volle teugen gebruik van gemaakt hebben. De benzineprijs aldaar is gemiddeld $ 2,80 per gallon (3,8 liter). Dat is $ 0,74 per liter. En om u nog gefrustreerder te maken als Nederlander, is dat momenteel € 0,62 per liter benzine. Hoe lang is het geleden, dat wij € 0,62 betaalden voor een litertje Euro 95? De tranen schieten in je broek en sijpelend langs je benen zinkt het tezamen met je moed in de schoenen.
Maar trek gerust overmaatse schoenen aan, want het kan allemaal nog erger. Als de gemiddelde burger in de Verenigde Staten ergens goed in kan zijn, dan is het in spontaan vervallen tot ultiem simultaan navelstaren. Commissies, parlementaire enquêtes, protestmarsen, protestcomités en allerlei andere media geile gillers rijzen op uit het niets en allen laten geen mediamoment onbenut om een eerder gekoesterde, doch thans falende, partij zo snel mogelijk in diskrediet te krijgen. Barack blijft bulderen, dat BP alles moet betalen. Boycotten van de BP tankstations wordt gepredikt en gedaan. Velen degraderen BP tot een georganiseerde criminele bende en er wordt al aardig gelispeld, dat ze maar uit de markt moeten verdwijnen. Een heimelijke wens dat de kop opsteekt bij menigeen, geïnspireerd door de huidige koersdalingen van de BP aandelen.
Maar wat is het toch allemaal weer grotendeels een pompeus festijn der hypocrieten. Een kermis van impulsieve artiesten. De meeste kauwgomknauwers rijden rond in SUV’s, Pickup’s, Van’s en andere bombastisch grote brandstof slurpende vehikels. Alsof het een lust is. Ze betalen een nice price voor een litertje brandstof en ze verbruiken het dan ook gulzig en gretig alsof het eindeloos vanuit een bodemloze put gepeurd wordt. Wat maakt het uit? Lekker blijven karren met die barrels. Vandaar dat het ook noodzakelijk blijft de huidige wereldpolitiek en wereldvijandigheid te handhaven. En uiteraard met name in olieproducerende landen. Ach ja, probeer maar eens een duidelijk onderscheid te maken tussen vuile bebloede handen en vuile beoliede handen.
Nee, voorlopig komt er geen einde aan de hypocriete navelstaarderij. Het zit zowat in elke vezel van de gemiddelde VS burger. Mogen we het een klein beetje in ons hoofd toelaten, om deze spijtige ramp te zien als een klungelig afstraffinkje voor hun eigen gedrag. Ach, je mag het ook gewoon vergeten en wachten op het moment, dat de volgende escapade zijn intrede zal doen vanuit het land der onbegrensde mogelijkheden. Voor zolang dan maar . . . . welterusten!
© pamlenez
In de media wordt er dagelijks gehakt gemaakt van British Petrol (BP), terwijl BP zich in allerlei kronkels heeft bewogen om het complexe diepzeese lek gedicht te krijgen. Wat je veel minder terugvindt in de media is, dat er meerdere partijen zijn betrokken in het hele wel en wee van de Deepwater Horizon. Feitelijk eigenaar van dit boorplatform is Transocean en BP leaset het van hen. Dit boorplatform is gebouwd door Hyundai Heavy Industries in Ulsan (Zuid Korea) en kwam in 2001 gereed. Dan speelt ook nog een onderaannemer, Halliburton genaamd, een cruciale rol met betrekking tot het (niet) functioneren van de afsluiter. Zelfs sijpelt er informatie door, dat de Amerikaanse federale onderzoeksdienst Minerals Management Service steken heeft laten vallen. Mogen we er vanuit gaan, dat niemand deze ramp op welke manier dan ook moedwillig heeft veroorzaakt? We gaan er vooralsnog vanuit, dat er sprake is van menselijk falen en verkeerde beslissingen. Toch? De onderste steen zal nog boven gehaald moeten worden en het zou goed kunnen, dat die dikke vette pisstraal van de media en ook die van Barack en zijn VS medeburgers dunner zal worden tegen pispaal BP. Voor zover het wordt toegelaten door de daar geldende mediacratie.
Wat me dan weer zo intrigeert aan de Verenigde Staten is, dat velen weer de bek vol hebben van afkeur en afschuw jegens een partij, waar ze altijd gretig met volle teugen gebruik van gemaakt hebben. De benzineprijs aldaar is gemiddeld $ 2,80 per gallon (3,8 liter). Dat is $ 0,74 per liter. En om u nog gefrustreerder te maken als Nederlander, is dat momenteel € 0,62 per liter benzine. Hoe lang is het geleden, dat wij € 0,62 betaalden voor een litertje Euro 95? De tranen schieten in je broek en sijpelend langs je benen zinkt het tezamen met je moed in de schoenen.
Maar trek gerust overmaatse schoenen aan, want het kan allemaal nog erger. Als de gemiddelde burger in de Verenigde Staten ergens goed in kan zijn, dan is het in spontaan vervallen tot ultiem simultaan navelstaren. Commissies, parlementaire enquêtes, protestmarsen, protestcomités en allerlei andere media geile gillers rijzen op uit het niets en allen laten geen mediamoment onbenut om een eerder gekoesterde, doch thans falende, partij zo snel mogelijk in diskrediet te krijgen. Barack blijft bulderen, dat BP alles moet betalen. Boycotten van de BP tankstations wordt gepredikt en gedaan. Velen degraderen BP tot een georganiseerde criminele bende en er wordt al aardig gelispeld, dat ze maar uit de markt moeten verdwijnen. Een heimelijke wens dat de kop opsteekt bij menigeen, geïnspireerd door de huidige koersdalingen van de BP aandelen.
Maar wat is het toch allemaal weer grotendeels een pompeus festijn der hypocrieten. Een kermis van impulsieve artiesten. De meeste kauwgomknauwers rijden rond in SUV’s, Pickup’s, Van’s en andere bombastisch grote brandstof slurpende vehikels. Alsof het een lust is. Ze betalen een nice price voor een litertje brandstof en ze verbruiken het dan ook gulzig en gretig alsof het eindeloos vanuit een bodemloze put gepeurd wordt. Wat maakt het uit? Lekker blijven karren met die barrels. Vandaar dat het ook noodzakelijk blijft de huidige wereldpolitiek en wereldvijandigheid te handhaven. En uiteraard met name in olieproducerende landen. Ach ja, probeer maar eens een duidelijk onderscheid te maken tussen vuile bebloede handen en vuile beoliede handen.
Nee, voorlopig komt er geen einde aan de hypocriete navelstaarderij. Het zit zowat in elke vezel van de gemiddelde VS burger. Mogen we het een klein beetje in ons hoofd toelaten, om deze spijtige ramp te zien als een klungelig afstraffinkje voor hun eigen gedrag. Ach, je mag het ook gewoon vergeten en wachten op het moment, dat de volgende escapade zijn intrede zal doen vanuit het land der onbegrensde mogelijkheden. Voor zolang dan maar . . . . welterusten!
© pamlenez
dinsdag 1 juni 2010
Het onrecht rechtvaardigend
Na een tanende Britse heerschappij in het Midden-Oosten en ook de vele gesjeesde mandaten, waarbij met name de toen al hooglopende onderlinge strijd tussen de Joodse en de Arabische bevolking bestond, is in 1937 door de Britten het Peel Rapport opgemaakt. Deze had als doelstelling tot een goede verdeling te komen van het toenmalige Palestina voor de Joodse en Arabische bevolking aldaar. De Britse nitwits gaven in 1947 er bestuurlijk en fysiek de brui aan en droegen het mandaat over aan de Verenigde Naties. De VN wilden spijkers met koppen slaan en tot een goede verdeling komen. Plaatsen zoals Nazareth, Hebron, Gaza, Jaffa, Jenin, Nablus zouden Palestijnse steden blijven en qua gebied zou er een fifty-fifty verdeling worden gerealiseerd.
Doch toen de Britten op 14 mei 1948 geheel weg waren uit Palestina, hebben de Joden linea recta dezelfde dag de onafhankelijkheid uitgesproken en daarmee zelf hun eigen staat Israel op de kaart getatoeëerd. Tatoeages kan je alleen maar uitbreiden en als je ze weghaalt, dan zal er altijd een litteken overblijven. Onderlinge onvrede, woede en vijandigheid spelen zich in dat gebied al enkele duizenden jaren af, maar vanaf 14 mei 1948 is de pleuris echt uit gaan breken. En tot op de dag van vandaag is het nog steeds onverminderd een haard van onbegrip, wraak en strijd, waarbij zich steeds meer een apocalyps aandient voor de Palestijnse bevolking.
Tevens is er veel veranderd. In tegenstelling tot de historische Joodse diaspora heeft er in de afgelopen halve eeuw een omgekeerd evenredige driftige Joodse exodus plaatsgevonden naar de staat Israel. En in de kielzog van deze contra exodus is de Verenigde Staten strak meegegaan. En nog steeds gaan de VS mee in de ongebreidelde Zionistische verdwazing. Israel heeft nu ongeveer 70% van het gebied van het vroegere Palestina en heeft ruim 7½ miljoen inwoners. Dat was in 1948 nog maar een kleine 800.000 inwoners. Zelfs heeft Israel nu ook ruim 400.000 inwoners in de nog karig aanwezige Palestijnse gebieden wonen. De meeste van hen zijn de welbekende van de pot gerukte kolonisten, een mooi woord voor landveroveraars. Nee, voor ontwikkelingswerk hebben ze zich daar niet gevestigd, eerder voor onteigeningswerk.
Ondertussen zijn hierdoor de Gazastrook en de Westbank verworden tot niet meer dan volledig gedemarqueerde concentratiekampen, die op een structopatische manier door Israel worden gecontroleerd (lees ook; geterroriseerd). Hoeveel jaren en hoe vaak heeft de wereld al getuige kunnen zijn van een Israel, dat zijn machtswellust ongegeneerd botvierde op de Palestijnen?
Je weet wel, het volk, dat vroeger een land had, dat Palestina heette. De verdeelsleutel conform het Peel Rapport is zoek. Sterker nog, deze sleutel is zoek en eigenlijk zoekt niemand er meer naar.
De Palestijnen worden thans niet anders meer omschreven dan als domme katten in het nauw, die belachelijke en rare sprongen maken. Het predicaat “terrorist” wordt gretig toegedicht aan hen, maar mensen met een gezond “denkertje” weten daarentegen oorzaak en gevolg beter uit te kristalliseren en te definiëren. Zij komen dan ook tot geheel andere conclusies.
Het is nog alleen maar open deuren intrappen in het Israel-Palestina conflict. Israel is gewoon de 51ste staat van de Verenigde Staten. Israel geniet deels open en deels heimelijk de volledige steun van de overige 50 hevig Joods Christelijk georiënteerde staten, die verworden zijn tot niet meer dan geloofsgestoorde paranoïde machtswellustelingen. En dat is nog niet eens het meest betreurenswaardige feit. Wat dan wel? Wat te denken van de schofterige aan omstanderapathie lijdende Verenigde Naties en ook alle huidige VS reetneukende Afghanistan coalitiepartners, waar wij spijtig genoeg nog steeds bij schijnen te horen.
Thans zijn we weer met de zoveelste escapade van Israel geconfronteerd. Een konvooi met politici, journalisten, activisten en 10.000 ton aan hulpgoederen voor de Gazastrook, werd door Israëlische commando’s geënterd. Nu staan deze commando’s er redelijk om bekend, dat het geen werkelijke dialoogstarters zijn. Nota bene de vrijheid, die zij zich aanmeten om te stellen, dat zij handelen binnen hun territoriale wateren en dat zij zomaar de Gazastrook van de buitenwereld mogen afsluiten, getuigd alleen maar van ongeremde agressie uit machtswellust. Zoals het een verenigde staat (51ste) betaamt. Het konvooi was er al op gewezen, dat een interventie zou volgen, als zij toch hulpgoederen zouden brengen naar de Gazastrook. Het onder de Turkse vlag varende schip Mavi Marmara werd derhalve bruusk geënterd en herbergde helaas een 30-tal activisten (van de 600), die opstandig werden van de ongegeneerde overval van de Israëlische commando’s. Deze katten in het nauw schijnen ook op een onbehoorlijke manier weerstand geboden te hebben. Natuurlijk heeft Israel daarop met een staaltje machtsvertoon gereageerd. Je knalt er een paar overhoop en dan bedaren ze wel en kunnen velen worden gearresteerd. Naar vermoedt zijn er ruim 10 doden gevallen en 60 gewonden. Het zal geen verbazing wekken, indien er alleen slachtoffers zijn gevallen onder de activisten. En Israel zal wel weer een verhaal op de plank klaar hebben liggen, teneinde hun eigen gedrag te vergoelijken en de schuldvraag, conform de reeds lang gehanteerde mediacratie, te buigen naar de tegenpartij. En vele landen zullen wel weer onderzoeken eisen, doch deze eisen zullen wederom sterven in ongekende manipulatieve lelijkheid.
En zijn er dan winnaars? Jawel, de Israëli’s, want de hulpgoederen en de activisten zijn niet aangekomen in de Gazastrook. Vele activisten gearresteerd en de hulpgoederen . . . waarschijnlijk zolang in de “kelders” van Benjamin en Shimon?
Het extreme gedrag van de meeste Joodse bewoners van Israel gaat zich lichtelijk aan steeds meer meten met het walgelijke gedrag van de nazi’s in de tweede wereldoorlog, waar zij juist zelf zo hevig onder hebben geleden. Onderdrukking, denigreren, verdrijven, concentratiekampen, uithongeren, economisch kapotmaken, vermoorden en dat alles uit hoofde van hun vermeende Joodse geschiedkundige overtuiging en geloof. Het is een staaltje selectieve lering van de geschiedenis wat door hen wordt bedreven. En iedereen kijkt maar toe. De wereld, de Verenigde Naties en alle coalitiepartners zijn verzwolgen in lethargie of blijven het belangrijker vinden om met de arm tot het sleutelbeen in de reet van de Verenigde Staten te blijven poeren. En waarom? Omdat we het misschien nog steeds als een onafgeloste schuld zien, dat wij ooit bevrijd zijn door dat patsersvolk? Of in elk geval te bang voor eventuele economische of financiële sancties.
Ga meer dan tweeduizend jaar terug en kijk daarna naar de situatie in 1937. Het land Palestina bestond toen nog en zou een herindeling plaats hebben moeten vinden naar redelijkheid en op basis van de lange onderlinge historie. Maak dan de sprong naar nu, naar 2010. Waar ligt Palestina nu?
De Palestijnen zijn naar de filistijnen aan het gaan. En dat is niet als een grappige geschiedkundige metafoor bedoeld. Het is de keiharde realiteit. Het gaat over nog maar vijf miljoen Palestijnen.
Noem het Israel of Palestina. Het maakt niet uit. Vergeet de geschiedenis. Die van strijd en oorlog. Het enige wat we moeten voorkomen is het verdrijven en/of uitroeien van een volk. Daar streden we in de tweede wereldoorlog tegen en dat moeten we blijven doen. Doen we het niet, dan is dat het onrecht rechtvaardigend. In the name of the fucking lord, wake up!
© pamlenez
Doch toen de Britten op 14 mei 1948 geheel weg waren uit Palestina, hebben de Joden linea recta dezelfde dag de onafhankelijkheid uitgesproken en daarmee zelf hun eigen staat Israel op de kaart getatoeëerd. Tatoeages kan je alleen maar uitbreiden en als je ze weghaalt, dan zal er altijd een litteken overblijven. Onderlinge onvrede, woede en vijandigheid spelen zich in dat gebied al enkele duizenden jaren af, maar vanaf 14 mei 1948 is de pleuris echt uit gaan breken. En tot op de dag van vandaag is het nog steeds onverminderd een haard van onbegrip, wraak en strijd, waarbij zich steeds meer een apocalyps aandient voor de Palestijnse bevolking.
Tevens is er veel veranderd. In tegenstelling tot de historische Joodse diaspora heeft er in de afgelopen halve eeuw een omgekeerd evenredige driftige Joodse exodus plaatsgevonden naar de staat Israel. En in de kielzog van deze contra exodus is de Verenigde Staten strak meegegaan. En nog steeds gaan de VS mee in de ongebreidelde Zionistische verdwazing. Israel heeft nu ongeveer 70% van het gebied van het vroegere Palestina en heeft ruim 7½ miljoen inwoners. Dat was in 1948 nog maar een kleine 800.000 inwoners. Zelfs heeft Israel nu ook ruim 400.000 inwoners in de nog karig aanwezige Palestijnse gebieden wonen. De meeste van hen zijn de welbekende van de pot gerukte kolonisten, een mooi woord voor landveroveraars. Nee, voor ontwikkelingswerk hebben ze zich daar niet gevestigd, eerder voor onteigeningswerk.
Ondertussen zijn hierdoor de Gazastrook en de Westbank verworden tot niet meer dan volledig gedemarqueerde concentratiekampen, die op een structopatische manier door Israel worden gecontroleerd (lees ook; geterroriseerd). Hoeveel jaren en hoe vaak heeft de wereld al getuige kunnen zijn van een Israel, dat zijn machtswellust ongegeneerd botvierde op de Palestijnen?
Je weet wel, het volk, dat vroeger een land had, dat Palestina heette. De verdeelsleutel conform het Peel Rapport is zoek. Sterker nog, deze sleutel is zoek en eigenlijk zoekt niemand er meer naar.
De Palestijnen worden thans niet anders meer omschreven dan als domme katten in het nauw, die belachelijke en rare sprongen maken. Het predicaat “terrorist” wordt gretig toegedicht aan hen, maar mensen met een gezond “denkertje” weten daarentegen oorzaak en gevolg beter uit te kristalliseren en te definiëren. Zij komen dan ook tot geheel andere conclusies.
Het is nog alleen maar open deuren intrappen in het Israel-Palestina conflict. Israel is gewoon de 51ste staat van de Verenigde Staten. Israel geniet deels open en deels heimelijk de volledige steun van de overige 50 hevig Joods Christelijk georiënteerde staten, die verworden zijn tot niet meer dan geloofsgestoorde paranoïde machtswellustelingen. En dat is nog niet eens het meest betreurenswaardige feit. Wat dan wel? Wat te denken van de schofterige aan omstanderapathie lijdende Verenigde Naties en ook alle huidige VS reetneukende Afghanistan coalitiepartners, waar wij spijtig genoeg nog steeds bij schijnen te horen.
Thans zijn we weer met de zoveelste escapade van Israel geconfronteerd. Een konvooi met politici, journalisten, activisten en 10.000 ton aan hulpgoederen voor de Gazastrook, werd door Israëlische commando’s geënterd. Nu staan deze commando’s er redelijk om bekend, dat het geen werkelijke dialoogstarters zijn. Nota bene de vrijheid, die zij zich aanmeten om te stellen, dat zij handelen binnen hun territoriale wateren en dat zij zomaar de Gazastrook van de buitenwereld mogen afsluiten, getuigd alleen maar van ongeremde agressie uit machtswellust. Zoals het een verenigde staat (51ste) betaamt. Het konvooi was er al op gewezen, dat een interventie zou volgen, als zij toch hulpgoederen zouden brengen naar de Gazastrook. Het onder de Turkse vlag varende schip Mavi Marmara werd derhalve bruusk geënterd en herbergde helaas een 30-tal activisten (van de 600), die opstandig werden van de ongegeneerde overval van de Israëlische commando’s. Deze katten in het nauw schijnen ook op een onbehoorlijke manier weerstand geboden te hebben. Natuurlijk heeft Israel daarop met een staaltje machtsvertoon gereageerd. Je knalt er een paar overhoop en dan bedaren ze wel en kunnen velen worden gearresteerd. Naar vermoedt zijn er ruim 10 doden gevallen en 60 gewonden. Het zal geen verbazing wekken, indien er alleen slachtoffers zijn gevallen onder de activisten. En Israel zal wel weer een verhaal op de plank klaar hebben liggen, teneinde hun eigen gedrag te vergoelijken en de schuldvraag, conform de reeds lang gehanteerde mediacratie, te buigen naar de tegenpartij. En vele landen zullen wel weer onderzoeken eisen, doch deze eisen zullen wederom sterven in ongekende manipulatieve lelijkheid.
En zijn er dan winnaars? Jawel, de Israëli’s, want de hulpgoederen en de activisten zijn niet aangekomen in de Gazastrook. Vele activisten gearresteerd en de hulpgoederen . . . waarschijnlijk zolang in de “kelders” van Benjamin en Shimon?
Het extreme gedrag van de meeste Joodse bewoners van Israel gaat zich lichtelijk aan steeds meer meten met het walgelijke gedrag van de nazi’s in de tweede wereldoorlog, waar zij juist zelf zo hevig onder hebben geleden. Onderdrukking, denigreren, verdrijven, concentratiekampen, uithongeren, economisch kapotmaken, vermoorden en dat alles uit hoofde van hun vermeende Joodse geschiedkundige overtuiging en geloof. Het is een staaltje selectieve lering van de geschiedenis wat door hen wordt bedreven. En iedereen kijkt maar toe. De wereld, de Verenigde Naties en alle coalitiepartners zijn verzwolgen in lethargie of blijven het belangrijker vinden om met de arm tot het sleutelbeen in de reet van de Verenigde Staten te blijven poeren. En waarom? Omdat we het misschien nog steeds als een onafgeloste schuld zien, dat wij ooit bevrijd zijn door dat patsersvolk? Of in elk geval te bang voor eventuele economische of financiële sancties.
Ga meer dan tweeduizend jaar terug en kijk daarna naar de situatie in 1937. Het land Palestina bestond toen nog en zou een herindeling plaats hebben moeten vinden naar redelijkheid en op basis van de lange onderlinge historie. Maak dan de sprong naar nu, naar 2010. Waar ligt Palestina nu?
De Palestijnen zijn naar de filistijnen aan het gaan. En dat is niet als een grappige geschiedkundige metafoor bedoeld. Het is de keiharde realiteit. Het gaat over nog maar vijf miljoen Palestijnen.
Noem het Israel of Palestina. Het maakt niet uit. Vergeet de geschiedenis. Die van strijd en oorlog. Het enige wat we moeten voorkomen is het verdrijven en/of uitroeien van een volk. Daar streden we in de tweede wereldoorlog tegen en dat moeten we blijven doen. Doen we het niet, dan is dat het onrecht rechtvaardigend. In the name of the fucking lord, wake up!
© pamlenez
Abonneren op:
Posts (Atom)