Hoe het begint:
Het ontspruit vanuit de wereld om je heen en vanuit de wereld in jezelf en gaat met de snelheid van het licht door je hart en je geweldig creatieve hersenkrochten om een laatste weg af te leggen naar je handen en dan te creëren. De ene keer met een veer in je hand en de andere keer met een moker. Maar altijd als beschouwer en nimmer als activist. En zeker niet als radicaal iemand, daar niet eerst ingrijpende veranderingen gewenst worden, maar daarentegen wel stof tot nadenken.
Schrijven, opschrijven, vastleggen …… noem het maar iets, maar het is feitelijk een mooie bezigheid. Intens iets beleven en gevoelens sterk en bewust ondergaan en dan de kracht om het op een moment suprême om te zetten in woorden. Het denken en voelen, dat zich dan even voor eeuwig weet vast te leggen. Om door de geestesvader oneindig te worden gekoesterd.
Geweldig aan het geschrevene is, dat het in elk later stadium, bij het lezen ervan, altijd weer een vleugje van dat gevoel en de beleving doet terugkomen. Maar niet meer dan een vleugje, zodat de weemoed geen pijn meer kan doen en de herinnering c.q. flashback duidelijk aantoont, dat de fase in kwestie een goed plekje heeft gevonden in die reusachtige “kelder”, waar al de belevingen van je voorbije leven in liggen opgeslagen.
Wat is het allemaal wel en wat niet:
Zoals gezegd gaat het over alles en kan ik ook mezelf daar niet altijd aan onttrekken. Let wel, het zijn veelal dus geen autobiografieën! Wat gebeurt er in de wereld? Wat gebeurt er met die ander en ook wat gebeurt er met mij? En wat doet het allemaal bij mij? Het is nooit expliciet te achterhalen, wat de werkelijke bron van elk schrijfwerk zal zijn. Oorzaak hiervan is onder andere dat alles gebaseerd kan zijn op realiteit, fantasie, waarheid, leugen, fictie, non-fictie, komend uit het niets en/of komend uit herkenbare omgevingen. Dat is allemaal ook niet zo belangrijk, zolang het lezen ervan iets bij je opwekt, wat je beleeft als een gewenst gevoel. De déjà vu’s en de flashbacks die een glimlach, een frons of een traan bij je teweegbrengen. De heerlijke weemoed zonder pijn of gewoon de heerlijke aansturing naar stof tot nadenken. Of het doet je gewoon helemaal niets. Geen probleem.
Hoe:
In mijn geval op papier. Al dan niet digitaal. Altijd met de doelstelling om alles proberen te begrijpen en om feitelijk zelf ook beter begrepen te worden. Eigenlijk is dit niet meer dan menselijk stoeien. Het stoeien, dat de moeite waard moet zijn. Soms als een roepende in de woestijn. Het geluid voortbrengend naar sterven in een fractie, maar toch geleefd. En soms als een zeer bekende. Het geluid voortbrengend, leidend tot verguizing of aanbidding om te sterven in schoonheid. Geleefd zal er zijn. Hoe mooi, dat simpelweg schrijven kan zijn. Voor nu en voor later. Geniet er van!
pamlenez © ®
Copyright
pamlenez ©
Niets van deze site mag worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt, door middel van elektronische media, fotokopie, microfilm, druk of op welke andere wijze dan ook, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de eigenaar/beheerder van deze site.
e-mail : pamlenez@ziggo.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten