Occupy. Als we niet ontwaken van de aanhoudende doffe economische ellende, lopen we zelfs nog het risico, dat dit woord als gangbaar Nederlands wordt geaccepteerd en zelfs zal worden opgenomen in de gerenommeerde woordenboeken der Nederlandse taal. Uiteraard is dit wel enigszins gekscherend, maar aan dit woord ligt een oerdegelijke filosofie en expressie ten grondslag. Om het min of meer in notendop uit te leggen, gaat het om het volgende. De rijken worden of blijven alleen maar rijker en het werkvolk, beter bekend onder de naam consument, moet de broekriem steeds maar strakker en strakker aantrekken. Het klinkt oubollig, afgezaagd en clichématig, maar feitelijk is het wel zo. Vandaar de reden, dat in vele landen geprotesteerd wordt tegen de huidige ongebreidelde hebzucht van kleine ”kernen” in de wereld. Maar helaas zijn we ook getuige van sommige protestclans die zich manifesteren als dwaze proleten. Koper jatten uit gebouwen, vernielingen aanrichten aan andermans eigendommen en het versloffen van orde en netheid in de protestlocaties zijn schering en inslag geworden. Laten we die knakkers maar niet meer zijn dan het risee van zowel armen als rijken. Toch werd ik aangenaam verrast tijdens een documentaire over “Occupy” in Italië, Spanje en Portugal. Een Portugese student legde haarfijn uit wat nu feitelijk de crux is in ons financieel economisch bestel. Hij verwees duidelijk naar het onnodige bestaan van grote financiële organisaties, zoals o.a. de ECB, het IMF, Goldman Sachs, de Federal Reserve en vele andere fondsen en geldparasiterende instanties. Om nog niet te spreken over de vermaledijde groeperingen, zoals o.a. wereldorde-lobbies, religieuze lobbies, de Bilderberggroep en dergelijke. Er zijn ook te veel banken in elk land. Feitelijk is er genoeg geld voor iedereen, maar dat kan alleen gelden als het geld blijft doorrollen. Er zijn te veel instanties, waar het geld geparkeerd wordt of hevig belegd wordt met als gevolg, dat vele gelden in het “niets” verdwijnen. Ten telkenmale het immense getover tussen chartaal en giraal geld, waar de ’’gewone’’ man al gauw het spoor bijster wordt, als ie al een spoor had. Daarnaast kunnen factoren, zoals o.a. belegging, winst en rente een gezonde economie nimmer duurzaam onderhouden. Zeker niet als er exorbitante percentages of marges worden bedongen (lees gerust afgedwongen), waarbij alleen weinigen profijt zullen hebben. De termen belegging, winst en rente zijn altijd ten bate van iemand, maar evenredig ten nadele van een ander iemand. De hele filosofie en de al vele jaren gehanteerde toepassing van belegging, winst en/of rente heeft vooralsnog tot niets anders geleid, dan tot de voortdurende verhouding van 99% - 1%, respectievelijk het volk dat moet pappen en nathouden en de weinige maar nog steeds te vele schaamteloze stinkende rijken. Het klinkt als een hoop gejammer en gezever, maar met een beetje waarheidszin wil en kan je aan dit feit niet meer ontsnappen. Je hoeft niet meer heel intelligent of met een hoog IQ behept te zijn om in te zien, dat de gronddoelstelling van Occupy goed is. De media overstelpt je met bevestigende informatie. Onder andere dat er beduidend minder vakanties verkocht worden en dat de retail/detailhandel minder afzet/omzet maken. En daarentegen worden we geconfronteerd met nieuwtjes, zoals o.a. het verkoopcijfer van Rolls-Royce in 2011(3538 stuks) met 827 stuks is gestegen ten opzichte van 2010. Hiermee werd zelfs het verkooprecord verbroken van 1978. Blijf maar lachen mensen, maar je blijft ook het gelag betalen. Voor al die banken, financiële maatschappijen, overheden,fondsen en andere geldabsorberende instanties. Bezetten heeft z’n kracht verloren, maar ermee bezighouden moeten we blijven doen. Beiden liggen binnen de betekenis van occupy. Zou de democratie daar ruimte voor toelaten? Misschien, als mensen zoals die Portugese student sterke integere wereldleiders zouden willen worden. Integriteit. Een vies woord in de huidige financiële wereldmarkt. Iets, wat aldaar alleen maar geveinsd wordt. Waar kies je voor? Wat houdt je bezig?
© pamlenez
04-02-2012
