Na een tanende Britse heerschappij in het Midden-Oosten en ook de vele gesjeesde mandaten, waarbij met name de toen al hooglopende onderlinge strijd tussen de Joodse en de Arabische bevolking bestond, is in 1937 door de Britten het Peel Rapport opgemaakt. Deze had als doelstelling tot een goede verdeling te komen van het toenmalige Palestina voor de Joodse en Arabische bevolking aldaar. De Britse nitwits gaven in 1947 er bestuurlijk en fysiek de brui aan en droegen het mandaat over aan de Verenigde Naties. De VN wilden spijkers met koppen slaan en tot een goede verdeling komen. Plaatsen zoals Nazareth, Hebron, Gaza, Jaffa, Jenin, Nablus zouden Palestijnse steden blijven en qua gebied zou er een fifty-fifty verdeling worden gerealiseerd.
Doch toen de Britten op 14 mei 1948 geheel weg waren uit Palestina, hebben de Joden linea recta dezelfde dag de onafhankelijkheid uitgesproken en daarmee zelf hun eigen staat Israel op de kaart getatoeëerd. Tatoeages kan je alleen maar uitbreiden en als je ze weghaalt, dan zal er altijd een litteken overblijven. Onderlinge onvrede, woede en vijandigheid spelen zich in dat gebied al enkele duizenden jaren af, maar vanaf 14 mei 1948 is de pleuris echt uit gaan breken. En tot op de dag van vandaag is het nog steeds onverminderd een haard van onbegrip, wraak en strijd, waarbij zich steeds meer een apocalyps aandient voor de Palestijnse bevolking.
Tevens is er veel veranderd. In tegenstelling tot de historische Joodse diaspora heeft er in de afgelopen halve eeuw een omgekeerd evenredige driftige Joodse exodus plaatsgevonden naar de staat Israel. En in de kielzog van deze contra exodus is de Verenigde Staten strak meegegaan. En nog steeds gaan de VS mee in de ongebreidelde Zionistische verdwazing. Israel heeft nu ongeveer 70% van het gebied van het vroegere Palestina en heeft ruim 7½ miljoen inwoners. Dat was in 1948 nog maar een kleine 800.000 inwoners. Zelfs heeft Israel nu ook ruim 400.000 inwoners in de nog karig aanwezige Palestijnse gebieden wonen. De meeste van hen zijn de welbekende van de pot gerukte kolonisten, een mooi woord voor landveroveraars. Nee, voor ontwikkelingswerk hebben ze zich daar niet gevestigd, eerder voor onteigeningswerk.
Ondertussen zijn hierdoor de Gazastrook en de Westbank verworden tot niet meer dan volledig gedemarqueerde concentratiekampen, die op een structopatische manier door Israel worden gecontroleerd (lees ook; geterroriseerd). Hoeveel jaren en hoe vaak heeft de wereld al getuige kunnen zijn van een Israel, dat zijn machtswellust ongegeneerd botvierde op de Palestijnen?
Je weet wel, het volk, dat vroeger een land had, dat Palestina heette. De verdeelsleutel conform het Peel Rapport is zoek. Sterker nog, deze sleutel is zoek en eigenlijk zoekt niemand er meer naar.
De Palestijnen worden thans niet anders meer omschreven dan als domme katten in het nauw, die belachelijke en rare sprongen maken. Het predicaat “terrorist” wordt gretig toegedicht aan hen, maar mensen met een gezond “denkertje” weten daarentegen oorzaak en gevolg beter uit te kristalliseren en te definiëren. Zij komen dan ook tot geheel andere conclusies.
Het is nog alleen maar open deuren intrappen in het Israel-Palestina conflict. Israel is gewoon de 51ste staat van de Verenigde Staten. Israel geniet deels open en deels heimelijk de volledige steun van de overige 50 hevig Joods Christelijk georiënteerde staten, die verworden zijn tot niet meer dan geloofsgestoorde paranoïde machtswellustelingen. En dat is nog niet eens het meest betreurenswaardige feit. Wat dan wel? Wat te denken van de schofterige aan omstanderapathie lijdende Verenigde Naties en ook alle huidige VS reetneukende Afghanistan coalitiepartners, waar wij spijtig genoeg nog steeds bij schijnen te horen.
Thans zijn we weer met de zoveelste escapade van Israel geconfronteerd. Een konvooi met politici, journalisten, activisten en 10.000 ton aan hulpgoederen voor de Gazastrook, werd door Israëlische commando’s geënterd. Nu staan deze commando’s er redelijk om bekend, dat het geen werkelijke dialoogstarters zijn. Nota bene de vrijheid, die zij zich aanmeten om te stellen, dat zij handelen binnen hun territoriale wateren en dat zij zomaar de Gazastrook van de buitenwereld mogen afsluiten, getuigd alleen maar van ongeremde agressie uit machtswellust. Zoals het een verenigde staat (51ste) betaamt. Het konvooi was er al op gewezen, dat een interventie zou volgen, als zij toch hulpgoederen zouden brengen naar de Gazastrook. Het onder de Turkse vlag varende schip Mavi Marmara werd derhalve bruusk geënterd en herbergde helaas een 30-tal activisten (van de 600), die opstandig werden van de ongegeneerde overval van de Israëlische commando’s. Deze katten in het nauw schijnen ook op een onbehoorlijke manier weerstand geboden te hebben. Natuurlijk heeft Israel daarop met een staaltje machtsvertoon gereageerd. Je knalt er een paar overhoop en dan bedaren ze wel en kunnen velen worden gearresteerd. Naar vermoedt zijn er ruim 10 doden gevallen en 60 gewonden. Het zal geen verbazing wekken, indien er alleen slachtoffers zijn gevallen onder de activisten. En Israel zal wel weer een verhaal op de plank klaar hebben liggen, teneinde hun eigen gedrag te vergoelijken en de schuldvraag, conform de reeds lang gehanteerde mediacratie, te buigen naar de tegenpartij. En vele landen zullen wel weer onderzoeken eisen, doch deze eisen zullen wederom sterven in ongekende manipulatieve lelijkheid.
En zijn er dan winnaars? Jawel, de Israëli’s, want de hulpgoederen en de activisten zijn niet aangekomen in de Gazastrook. Vele activisten gearresteerd en de hulpgoederen . . . waarschijnlijk zolang in de “kelders” van Benjamin en Shimon?
Het extreme gedrag van de meeste Joodse bewoners van Israel gaat zich lichtelijk aan steeds meer meten met het walgelijke gedrag van de nazi’s in de tweede wereldoorlog, waar zij juist zelf zo hevig onder hebben geleden. Onderdrukking, denigreren, verdrijven, concentratiekampen, uithongeren, economisch kapotmaken, vermoorden en dat alles uit hoofde van hun vermeende Joodse geschiedkundige overtuiging en geloof. Het is een staaltje selectieve lering van de geschiedenis wat door hen wordt bedreven. En iedereen kijkt maar toe. De wereld, de Verenigde Naties en alle coalitiepartners zijn verzwolgen in lethargie of blijven het belangrijker vinden om met de arm tot het sleutelbeen in de reet van de Verenigde Staten te blijven poeren. En waarom? Omdat we het misschien nog steeds als een onafgeloste schuld zien, dat wij ooit bevrijd zijn door dat patsersvolk? Of in elk geval te bang voor eventuele economische of financiële sancties.
Ga meer dan tweeduizend jaar terug en kijk daarna naar de situatie in 1937. Het land Palestina bestond toen nog en zou een herindeling plaats hebben moeten vinden naar redelijkheid en op basis van de lange onderlinge historie. Maak dan de sprong naar nu, naar 2010. Waar ligt Palestina nu?
De Palestijnen zijn naar de filistijnen aan het gaan. En dat is niet als een grappige geschiedkundige metafoor bedoeld. Het is de keiharde realiteit. Het gaat over nog maar vijf miljoen Palestijnen.
Noem het Israel of Palestina. Het maakt niet uit. Vergeet de geschiedenis. Die van strijd en oorlog. Het enige wat we moeten voorkomen is het verdrijven en/of uitroeien van een volk. Daar streden we in de tweede wereldoorlog tegen en dat moeten we blijven doen. Doen we het niet, dan is dat het onrecht rechtvaardigend. In the name of the fucking lord, wake up!
© pamlenez
Geen opmerkingen:
Een reactie posten