Pesten moet bij wet verboden worden. Als je helder en goed nadenkt, dan dreigen we met deze stelling toch ongewild te verzwelgen in onze eigen normen en waarden. Alleen al aan het duidelijk definiëren wat pesten is, wordt op een ongebreidelde manier voorbijgegaan. Treiteren, plagen, vervelen, kwellen, judassen, klieren, dissen, hinderen, pijnigen, dwarszitten en “last but not least” het tergen. Dit alles kan verpakt zitten in het woord pesten, maar vertelt ons nog geen geharde ware betekenis van pesten. Als we de ontwikkeling van onze sociale gedragingen nader bekijken, dan valt zeker één aspect ons zeer op in de zogenaamde kuddegeest, die wij er op na houden. Namelijk de vorming van hiërarchie en deze gaat te allen tijde gepaard met al dan niet bewuste onderlinge krachtmetingen. Zowel fysieke als mentale krachtmetingen vinden plaats, waardoor ook alle “kuddebeesten” een bepaalde positie voor een bepaalde tijd krijgen of innemen. Binnen die fysieke en mentale krachtmetingen vindt het pesten ook in z’n breedste definitie steeds plaats.
We weten maar al te goed, dat bijvoorbeeld ontgroeningen binnen diverse specifieke omgevingen, daarvan ten telkenmale de ultieme blijk geven. Maar de hiërarchische krachtmeting blijft een algemeen maatschappelijk feit. En ja! De sterke individuen zijn over het algemeen stabiel en de zwakke individuen hebben het vaak zeer te verduren. Menigeen zal wakend moeten blijven, dat een zwakker iemand niet dreigt ten onder te gaan in die krachtmeting, die feitelijk zonder daadwerkelijke slachtoffers bedoeld is. Zij die sterk zijn moeten niet in waanzin ontaarden, waardoor zij die zwak zijn ook in waanzin ontaarden. Dat is krachtmetingonwaardig en bovenal mensonwaardig. Evenals het zwakke individu die zijn verantwoordelijkheid moet blijven dragen, moet ook het sterke individu zijn verantwoordelijkheid blijven dragen.
Zoals velen reeds weten via de impulsgestuurde lawine, media genaamd, heeft een 20-jarige jongeman zichzelf van het leven beroofd. Het betrof de HBO scholier Tim Ribberink. Hij kon het pesten niet meer aan. Op de lagere school werd hij in directe interacties gepest en dat heeft zich daarna met name op de digitale snelweg in ongewenste mate voortgezet. Ook hier heeft waanzinnig gedrag geleid tot een waanzinnige daad. Maar wie waren de sterke individuen? De pestkoppen c.q. de tergers? Zeker wel, maar in elk geval ook de al dan niet “blinde” getuigen. De leraren op school, zijn werkgever en collega’s, zijn ouders en wie weet wie nog meer. Er kan niet anders geconcludeerd worden, dat alle direct betrokkenen in Tim zijn omgeving en Tim zelf rollen hebben gespeeld, waarbij totaal geen sprake is geweest van verantwoordelijkheidsdraging of besef. Zij hebben allen gefaald. En als dat niet zo is, dan heeft Tim gewoon het ene stomme besluit na het andere genomen. En is daardoor ook tot die ene abrupte ondoordachte eindbeslissing gekomen. Dit lijkt in Tim’s geval niet helemaal het feitelijke scenario. Geloofwaardiger is, dat er sprake is geweest van extreme omstandersapathie.
Jawel! Omstandersapathie. Het meest fnuikende aspect binnen ons kuddegedrag met al zijn krachtmetingen. Wetten om pesten te verbieden en pestkopregistraties opzetten is niet meer dan een verdwaalde idee-fixe. We hebben reeds wetten, waarin straffen gesteld zijn voor fysieke en mentale mishandelingen. Het lijkt verstandiger voor eens en voor altijd te onderkennen, dat de sterkste individuen onder ons ook verborgen zwakheden hebben. En dat we de zwakste individuen dat voortaan duidelijk moeten maken, zodat zij eindelijk daardoor meer kracht in zichzelf kunnen vinden. Ook zou het duidelijk gemaakt mogen worden, dat impulsieve en totaal onverwachte zelfmoord (zelfdoding is te eufemistisch) vaak niet meer is dan een nutteloze daad. De zelfmoordenaar heeft zelf totaal geen profijt en laat juist heel veel leed achter bij dierbare nabestaanden. Voor het leed, dat hij zelf leed?? Overhevelen?? Dat is niet helemaal kies. Toch!?
En laten we als het even kan onszelf niet meeslepen door de media, dat zich ten telkenmale niet anders kan gedragen dan als een ongegeneerde smeltkroes van allerlei sentimenten. Laat je daar niet door leiden. En ja! De columnist Luuk Koelman maakte inderdaad een zeer ongelukkige en te vroege “move” met zijn relaas, geschreven vanuit een prominent persoon van het Katholiek Nieuwsblad. Maar ik heb de kern c.q. de duiding van de gewraakte column direct doorzien en ook niet meer losgelaten. Betreffend prominent persoon, zijnde de ontzettend wereldvreemde geloofsgestoorde mevrouw Mariska Orbán-de Haas, is bij uitstek het meest ultieme petrischaaltje voor de woekering van “pesticiden”. Vrij vertaald, zij houdt doctrines op na, die menigeen in de maatschappij naar mentale afgronden zou kunnen leiden.
We maken ons allemaal schuldig aan wegebbende affectie en interesse. We maken ons allemaal wel eens schuldig aan omstandersapathie. We letten allemaal wel eens niet op als iemand zich rot, alleen of zelfs zeer gekwetst voelt. En we maken ons allemaal wel eens schuldig aan pesten, klieren, treiteren of andere daden, die de gangbare sociale gedraging even te buiten gaan.
En diegenen die zichzelf in een slachtofferrol zien zitten, doen er verstandiger aan wraak of angst niet te laten regeren in zichzelf. Een gezond mens die midden in het leven staat moet zich niet laten verleiden tot een impulsieve euthanasie. Elke keer weer blijken er achteraf genoeg mensen te zijn, die je dan ontzettend opzadelt met heel veel verdriet, leed en gemis. Die mensen die jou feitelijk konden helpen en de basis voor een fijn leven konden geven.
Laten we allemaal op z’n tijd eens voelen boven op ons hoofd. Geen boter? Dan kan je voortaan problemen als deze beter het hoofd bieden. En begeef je niet in het mediale sentimentenmoeras.
En nogmaals; Oorzaak en gevolg bij pesterijen vinden zich in de omgeving van de pestkop, het slachtoffer en de directe omstanders tezamen. Laten we eerlijk zijn. Tim is de zoveelste. We zijn al zo vaak te laat geweest. Laten we een keer op tijd zijn. Allemaal!
