vrijdag 9 januari 2015

De steeds terugkerende ongebreidelde passieve impulsiviteit




In Parijs is zowat de hele redactie van een lokaal controversieel magazine, Charlie Hebdo genaamd, door een drietal geloofsfanaten op gruwelijke wijze vermoord. De hele wereld is in shock en opeens is iedereen ook “Charlie” geworden. De gebroeders Chérif en Said Kouachi zijn samen met een net uit de luiers zijnde 18 jarige knul, de hoofdverdachten van deze bizarre razzia. Een razzia, waarbij 10 medewerkers van Charlie Hebdo en twee politieagenten in koele bloede werden vermoord. En de hele wereld is in rep en roer, want dit zou dan weer zo’n een onverwachte verschrikkelijke gebeurtenis zijn. Onverwacht? Dat dan ook weer niet echt. Toch??!!!!

Wederom hebben satirische cartoons islamitisch geloofsgestoorde waanzinnigen aangezet tot wrede moordlust. Wederom reageert zowat de hele wereld op een manier, alsof dit een donderslag bij heldere hemel zou zijn. Wederom komen allerlei internationale politici met hun in een standaard emotie gevouwen tronies volop in de media. Om te vertellen hoe verschrikkelijk het allemaal is en dat er alles aan gedaan zal worden om deze terroristische misdaden zeer de kop in te drukken. Misschien nu enigszins ongepast, maar mag ik ze allemaal even uitlachten? Al deze geletterde randdebielen hebben totaal geen benul wat de Koran of de Hadith (Soenna) behelzen. Zij hebben geen benul hoe de Islam door ongeveer 1,2 miljard mensen op deze planeet wordt beleefd en beleden. New York, Madrid, Londen, Brussel, Sidney en Ottawa hebben de “pluche beertjes” niet wakker gemaakt en nu ook met Parijs zie je weer de boosheid veinzende regeringsleiders impulsief reageren met dezelfde loze uitspraken. Ook de heren M. Rutte en F. Timmermans zijn hiervan het toonbeeld. Het toonbeeld van trieste weekdiertjes, die in hun eigen land nog steeds geen adequate aanpak hebben gerealiseerd tegen jihadi’s. Die “Nederlandse” jihadi’s die thans zelfs juichen om de huidige Parijse moorden. Daarentegen kan de Rotterdamse burgemeester Ahmed Aboutaleb wel enigszins respect afdwingen. Hij heeft zich op de televisie helder en duidelijk uitgelaten tegen alle jihadi’s. Kan je jezelf niet vinden in de vrije westerse cultuur, waarin humor en vrije meningsuiting grootgoed zijn, dan moet je maar oprotten en niet meer terugkomen, aldus de heer Aboutaleb.

En wat gebeurt er nu. De media bralt over dat we de persvrijheid en de vrijheid van meningsuiting moeten handhaven en blijven beschermen. Zijn ze nou helemaal knettergek en hypocriet geworden? Sinds de Deense cartoonrellen in 2005 hebben politici en media niks anders gedaan dan een hevige zelfcensuur aangehouden. Een zielige en schijterige attitude van Europese regeringsleiders en media is vooralsnog het antwoord op de huidige Islamitische religie, die beleden wordt door 1001 gezichten en die zich segregerend in Europa blijft uitbreiden. Het zou verboden moeten worden om de media, politici en vele andere geitenwollensokken figuren vrij rond te laten lopen met de slogan “je suis Charlie”. Velen zijn de naam “Charlie” onwaardig. Okay, het zou mogen, maar dan wil ik met ingang van vandaag ook zien, dat de hele media ALLE cartoons weer onbelemmerd tentoon zullen gaan spreiden. En ook de vrijheid van meningsuiting in optima forma toelaten middels ongeacht welk medium dan ook.

Waarom ontstaan er organisaties zoals Pegida in Duitsland en vele andere rechtse organisaties, al dan niet politiek of sociaal maatschappelijk gericht? Men kan deze instanties wel verfoeien, maar het zijn feitelijk krachten die veroorzaakt c.q. opgeroepen worden door het zwaar achterwege blijven van een integere en open aanpak van vreemde uitgewassen, die de huidige verlichte westerse cultuur openlijk ondermijnen en bedreigen. Gezien de overwegend segregerende houding van de islamitische bevolking in Europa en de aanhoudende verwantschap met hun landen van herkomst, is het ondermijnende gedrag van hen zeer evident. Het neigt naar het bewust in stand houden van het niet compatibel willen zijn met de bestaande Europese cultuur. Onderwijl verzwelgen Europese leiders en intelligentsia in hun hardnekkige ontkenningen.

Daarom lijkt het mij des temeer noodzakelijk, dat er wederom een zeer brede aandacht geschonken zal moeten worden aan het voor velen nog steeds onbekende Obin-rapport. In 2003 heeft het Franse Ministerie van Onderwijs in navolging op aanhoudende klachten vanuit sociaal werkers, schooldirecties en docenten, de opdracht gegeven aan Jean-Pierre Obin (Franse wetenschapper) om een onderzoekscommissie te leiden, met als taakstelling de status van de Franse laïcité te onderzoeken en ook met name de geharde segregerende houding van de Islamitische bevolking. Jean-Pierre Obin en zijn 9 onderzoekscommissieleden hadden hun taken zeer goed en uitvoerig gekweten. De bevindingen en de resultaten uiten zich in een zeer duidend rapport, het Obin Rapport genaamd. Doch dit rapport was zo opzienbarend en confronterend, dat er eigenlijk besloten werd door het Franse Ministerie van Onderwijs om dit rapport maar te laten verdwijnen in één of andere lade. In tegenstelling tot de feitelijke verplichting het te laten publiceren (zie info; http://dutch.faithfreedom.org/forum/viewtopic.php?f=4&t=8164). Dit rapport is de moeite waard om weer volop in het openbaar te laten komen. Uiteraard heeft alles een reden, maar van het achterhouden van deze urgente informatie zijn arglist en lafheid nog alleen maar de redenen. Met als enige ziekelijke gevolg ……… pure hypocrisie.

Naar aanleiding van de verschrikkelijke moordpartij in Parijs zijn in vele steden in de wereld mensen de straat opgegaan. Om te protesteren en om de persvrijheid en vrijheid van meningsuiting te bevechten en te beschermen. Hele volksstammen liepen rond met een A4’tje met daarop de tekst “Je suis Charlie”.  Ik zeg heel eerlijk; “Je ne suis pas Charlie”. Ik verdien het totaal niet om die naam te dragen. Weinigen tot niemand kende voorheen Charlie Hebdo. Voordat ik me waag aan het mezelf noemen van Charlie, wil ik eerst van mijn angst af. Niet zozeer van de angst voor de Islam en zijn vreemde uitwassen. Nee, meer van de angst om feitelijk steeds in de steek gelaten te worden door de laffe, apathische en hypocriete leiders en hun mediacratie. Straks zullen de protesten wegebben en de A4’tjes met “Je suis Charlie” verdwijnen in prullenbakken en kliko’s.  Straks is iedereen weer in zijn comfortzone en zal de wereld weer gewoon doordraaien. Tot aan de volgende big bang, waarin weer eenieder met geveinsde verbazing  zwaar zal doordraaien. 

Ik blijf met een gerust hart in de spiegel kijken, daar ik me niet heb laten verleiden door die steeds terugkerende massale ongebreidelde passieve impulsiviteit. Neemt niet weg, dat ik voorlopig met weemoed blijf denken aan die 10 helden van Charlie Hebdo. Feitelijk 10 lieve en goede mensen, die pas echt ongeremd en volledig  gebruik bleven maken van de vrijheid van meningsuiting. Pijnlijk genoeg zijn deze “Charlies” er niet meer. Misschien maken we nog kans, dat er weer echte “Charlies” geboren kunnen worden, doch dan zullen de Europese leiders toch wel eens een keer die zware mantel der lafheid van zich af moeten schudden. Vooralsnog gebeurt dit niet en blijven het feitelijk “Anti Charlies”. Voor straks ……… welterusten Europa.



© pamlenez
09-01-2015

Geen opmerkingen:

Een reactie posten