Wat is amnestie? Algemene kwijtschelding van straf, wat zich met name richt op politieke misdrijven. Een politiek misdrijf is een ernstig en/of zwaar misdrijf tegen de staat of tegen de inrichting van de staat. Dus politieke aanslagen en moorden vallen daar ook onder.
Feitelijk is het dan geweldig doordacht van de thans geestesgestoorde president van die in de kop van Zuid Amerika liggende bananenrepubliek, waar één of ander maf klein land in Europa nog steeds jaarlijks € 20 miljoen aan doneert, dat hij een amnestiewet er doorheen heeft “gekregen”.
Dat belooft nog een mooie toekomst voor vele Taliban leiders in Afghanistan, voor de hele Assad famile in Syrië, voor de resterende familieleden van Saddam Hoessein in Irak en de Moebarak familie in Egypte. Wel wat pech voor Saddam en Osama, dat een amnestiewet niet zo ongelofelijk snel in hun land “geboren” kon worden. Overigens komt China ook wel in aanmerking om een amnestiewet als gretig te gebruiken “speeltje in huis” te nemen. En zo zijn er nog vele landen meer, waar dwaze dictatoriale wanpraktijken op een “wettelijke” manier zouden kunnen gedijen.
Natuurlijk alle gekheid op een stokje. Maar we gaan even terug naar het verleden van die “brave borst” die zich nu president mag noemen van Suriname. Zijn smet zijn de decembermoorden, die plaats hebben gevonden op 8 december 1982. Toen zijn vijftien tegenstanders van het militaire regime in koele bloede omgebracht in Suriname. De vijftien werden door militairen op het terrein van Fort Zeelandia in de hoofdstad Paramaribo doodgeschoten. Toenmalige bevelhebber van deze militairen was …… jawel, legerleider Desi Bouterse. Met onder andere zijn luitenants Roy Horb en Paul Bhagwandas, heeft Desi Bouterse een grote mate van betrokkenheid gehad in de dood van 3 advocaten, 4 journalisten, 2 ondernemers, 2 militairen, een wis- en natuurkundige, een vakbondsleider, een ondernemer en een psycholoog. Enige overlevende was destijds de vakbondsleider Fred Derby, die nog de nodige strijd heeft geleverd tegen de dictatoriale escapades van Bouterse en consorten. Als je alle verslagen en rapporten a posteriori neemt, dan kan je niets anders meer concluderen dan dat het in Suriname niet meer ruikt, maar ontzettend stinkt als een 30 jaar lang niet meer doorgespoelde toilet van een aan een chronisch diaree lijdende Roti-vreter.
Uiteraard heeft de hele gebeurtenis zowel in Suriname als in Nederland diepe sporen achtergelaten. De Nederlandse regering dacht een deugdelijk statement in te nemen door destijds uit protest de ontwikkelingshulp aan Suriname te bevriezen. Maar er bekruipt je een nog enger gevoel als je weet, dat Nederland destijds de plannen had om Suriname militair te engageren. Ofwel, de militaire criminelen van Suriname te doen overmeesteren. Maar nee hoor! We waren toen helaas te laf en te schijterig. We zijn nu dertig jaar en tien procesjaren verder. Door de vieze nasmaak van de ingevoerde amnestiewet, heeft Nederland nu even de jaarlijkse ontwikkelingsbijdrage van € 20 miljoen aan Suriname gestopt. Deze bijdrage is dus nog een onderdeel uit een nog lopende afspraak, dat Nederland anderhalf miljard ontwikkelingshulp in jaarlijkse bedragen zou betalen na de onafhankelijkheid van Suriname op 25 november 1975. Goed hè, stoer hè, van Nederland.
We moeten maar stoppen met zeiken. Geef Desi Bouterse cum suis volledige amnestie. Maar vergeet dan vooral niet ook amnestie te verlenen aan al die laffe Nederlandse bewindvoerders in de afgelopen 30 jaar. Overigens voor de juristen onder ons. Bouterse en alle andere verdachten zijn nog niet terechtgesteld. Dus er valt nog geen amnestie te verlenen. En het internationaal gerechtshof en Nederland moeten gewoon beter hun best doen. Wip de verdachten uit hun ambt en ontneem linea recta hun diplomatieke onschendbaarheid.
Amnestie? Tijd voor verdicten!
Zie ook bij tabblad "Kreten": "Onontwikkelde smeltkroes"
(op één na onderste werkstuk)
pamlenez ©
14-04-2012
Geen opmerkingen:
Een reactie posten