dinsdag 21 mei 2013

Ruben en Julian en de waan(zin) van de dag

 
 
Op zondag 19 mei 2013 om elf uur in de avond kwam het pijnlijke en trieste bericht in de media, dat de gevonden levenloze lichamen in een afwateringsbuis dichtbij Cothen van Ruben (9) en Julian (7) waren. Na een kleine 2 weken vermissing is dan toch elke hoop op het in goede gezondheid terug vinden van beide jongens meedogenloos aan diggelen gegaan. Velen zijn in een hevig rouwproces gekomen, wat uiteraard zeer begrijpelijk is, daar het wederom een extreem drama is. En wederom met onschuldige kinderen, die altijd zo bizar onterecht, zowel letterlijk als figuurlijk, in dergelijke drama’s meestal het kind van de rekening moeten worden.
 
Maar in deze hele kwestie is er een andere zaak, die mij veel meer intrigeert. De media, die zich weer loslaten als een ongeleide projectiel om weer voor niets anders te zorgen dan voor de waan van de dag. Afschilderingen van Iris van der Schuit (moeder), dat zij over het algemeen zo hevig heeft geleden in het scheidingsproces. Uiteen liggende profielschetsen van Jeroen Denis (vader), die met zijn zelfmoord en thans nog vermoedelijke moord op Ruben en Julian een eindprofiel heeft gekregen van de kwade en verfoeilijke hoofdrolspeler in het hele drama.
Maar ja, aangezien de vader reeds dood is, moet er toch nog iemand of misschien wel menigeen voor dit trieste drama gestraft worden. En zo is er een overspannen focus gelegd op de jeugdzorg.
De Raad voor de Kinderbescherming, Bureau Jeugdzorg, de Inspectie Jeugdzorg en vele andere instanties zijn nu in de mediahype betrokken. Zowel de media als mogelijk ook alle betrokken instanties wauwelen driftig een richting op om tot een eventueel oordeel te komen. Een oordeel en mogelijk ook een veroordeling. Om te komen tot betichtingen van nalatigheid of misschien in het uiterste geval van dood door schuld. Het moet niet gekker worden.
 
Na vele verslagen en rapporten doorgeakkerd te hebben, kan ik tot geen andere conclusie komen, dat primair de oorzaak zich volledig heeft ontwikkeld binnen de onderlinge wisselwerking tussen moeder Iris en Vader Jeroen. Beiden hebben zich tegenover elkaar op “oorlogssterkte” gemanifesteerd met vele (on)nodige “strategieën”. De gevolgen ontsproten zich geheel binnen de geestestoestand van vader Jeroen. Vader en moeder moeten met elkaar een goede liefdesband en relatie gehad hebben. Dat is helemaal omgeslagen en geëscaleerd naar diepe wrok en haat naar elkaar. Beiden hadden naar hun twee kinderen een onverminderde liefdesband. Hierdoor zijn de kinderen het touw geworden in de touwtrekkerij van vader en moeder met betrekking tot de omgangsregeling. Een klassiek familiedrama, dat helaas te veel voorkomt. De dan noodzakelijke hulpinstanties en instituten kunnen worden ingelicht en/of ingeschakeld. Doch deze zijn in de afgelopen tientallen jaren behoorlijk onderhevig geweest aan reorganisaties en besparingen. Hierdoor is een gebrek ontstaan enerzijds aan voldoende professionele medewerkers en anderzijds aan een goede organisatiestructuur. Het moge dan evident zijn, dat deze professionele medewerkers nimmer kunnen komen tot het functioneren als foutloze "sensoren" en "scanners", die steeds met bloedspoed weten te komen tot pasklare oplossingen. Integendeel! Dus is het nu zoeken in de verkeerde hoek.
 
Bij vader Jeroen is op een gegeven moment het ongewenste en evenzo verborgen niveau van verstandsverbijstering bereikt. Een moment, dat je cognitieve denken (neo corticale hersenen) het helemaal aflegt tegen je emoties (Amygdala/limbisch systeem). Om het enigszins verklaarbaar te maken, kan je stellen dat het echt een hersenwetenschappelijk feit is. Hij is over die grens gejaagd. Hij is over de kling gejaagd. Doch niemand kan nog achterhalen, waar die grens bij hem lag en wie hem mogelijk over die grens hebben gejaagd. Feit is dat hij vermoedelijk zijn kinderen heeft vermoord. Waarschijnlijk om de moeder te “straffen”? Niemand weet het, maar de kinderen zijn dood en dat is het meest intrieste feit. En vader Jeroen heeft zichzelf de doodstraf gegeven.
 
Triest is het om thans te constateren, dat zowel de media als een groot gedeelte van bestuurlijke instanties (gemeente en overheid) zich in behoorlijke mate een zeer laakbare (zie het als een eufemisme) houding weten aan te meten door nabestaanden van vader Jeroen grotendeels te negeren. Niet meer dan het manifest van een verbloemde veroordeling. Daarentegen is het verstandiger alle familie, vrienden, kennissen en alle andere verwante nabestaanden in alle rust te laten rouwen, zodat het verlies van de drie overledenen kan worden verwerkt. Alleen maar heel veel sterkte toewensen zou dan kunnen volstaan. 
 
En een node oproep naar de media om eens een keer niet als een dolle “Sherlock Holmes” te wroeten en te grasduinen in de privacy van deze rouwende mensen. En ook niet in de historie van betrokken instanties om alleen nog maar tot heftige speculaties, potentiële medeplichtigen en sensationele betichtingen te komen. Laat het onderzoeken maar in den stille over aan de daarvoor bestemde onderzoeksinstanties. Dan kunnen ze te zijner tijd naar buiten komen met meer informatie.
Niemand is in deze gebaat met de belachelijke waan(zin) van de dag, die veelal door de meeste media worden gespuid. Nu maar eens een keer niet. Vergeet uw adverteerders maar eens een keer. Moeilijk hè …… de objectiviteit …… het intomen …… het begrip?!


© pamlenez
21-05-2013

2 opmerkingen:

  1. Ik denk er anders over. Aangezien de vader al jaren geleden met zo iets heeft gedreigd, krijg ik meer de indruk dat dit een gevaarlijke zieke man was, en niet dat hij opeens een niveau van verstandsverbijstering heeft bereikt. De moeder heeft niet voor niets hulp in geroepen, zij vreesde voor de veiligheid van de kinderen.
    Voor de hulpverlening dat de moeilijke taak om in te schatten of de kinderen de vader kunnen blijven zien of niet.
    Ik ben het ook niet eens met je stelling dat de media de nabestaanden van de vader hebben geneerd. Wat hadden ze over hen moeten zeggen dan?
    En dat de vader zichzelf de doodstraf heeft gegeven? Ik denk niet dat iemand die zelfmoord pleegd dat zo ziet. Het is meer een uitweg omdat je het leven niet meer aankan.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Als je de vele vormen van zelfdoding/zelfmoord bestudeert dan kan over het algemeen geconcludeerd worden, dat geestelijke instabiliteit aan de daad ten grondslag ligt. Jij noemt het een gevaarlijke zieke man. Alle impulsen, die hij gekregen heeft zijn negatief geweest, waardoor zijn instabiliteit nog meer aanwakkerde. In deze kwestie heeft de professionele hulpverlening, zoals zo vaak, behoorlijk tekort geschoten. Het is ontegenzeggelijk, dat de media met dergelijke kwesties veelal zich gedraagt als een olifant in een porseleinenkast. De term doodstraf is voor mij als buitenstaander te hanteren. Hij heeft over het leven van de kinderen beslist en over zijn eigen leven. Het blijft een onherroepbare strafuitvoering voor zijn kinderen, voor hemzelf en zeker ook voor de nabestaanden. Die mindsetting kan zich herbergen bij dergelijke mentaal instabiele personen. Het is een ongewone definitie, maar is daarentegen wel toepasbaar. Ik weiger plat te denken en de onwaarheid spuiende media te volgen over kwesties als deze. Out of the box-thinking kan meer soelaas bieden en mogelijk betere inzichten verschaffen. Zowel bij daders als bij slachtoffers. In elk geval een aanzet tot stof tot nadenken.

    BeantwoordenVerwijderen