We kennen allemaal wel de alom bekende kreet “fantasy fills reality”. Het was o.a. Jules Verne die ruim 100 jaar voor de daadwerkelijke reis naar de maan al over een dergelijke mogelijkheid schreef. Dit werd toen (1868) als een ongelofelijke fantasie bestempeld, maar deze fantasie heeft zeker geleid tot de feitelijke realisatie. Ook uiteraard dankzij de sterke ontwikkeling van de wetenschap. En zo zijn er vele fantasieën geweest, die er toe hebben geleid dat ze in de realiteit, middels de wetenschap, werden bewaarheid. In de ruimtevaart, in de medische wereld, in de biologie, in de techniek en op vele andere gebieden hebben fantaseren, denken en doordenken geleid tot geweldige uitvindingen. Dus ja! Je kunt met een gerust hart zeggen “fantasy fills reality”.
Maar
toch blijken er hierin ook grenzen te zijn. Uiteraard! Er zijn ook heel veel
fantasieën, die behoorlijk doorgeslagen zijn en waarvan men gevoeglijke wijs
kan verwachten dat ze nooit in de realiteit zich kunnen en zullen manifesteren.
Soms is het best wel eens lekker om op een ongebreidelde manier te kunnen
fantaseren. Meestal zijn we onszelf dan ook wel bewust, dat het nimmer in de
realiteit tot uiting zal komen. We noemen dat heerlijk dagdromen of ook wel het
gewoon op zijn vrije beloop laten gaan van onze fantasieën. Meestal! Doch zijn
er uitzonderingen. Er hebben zich helaas fantasieën ontsproten, die voor de
mensheid al vele honderden zo niet duizenden jaren lang nadelige gevolgen
hebben gegeven. Fantasieën die vele mensen deden verdwalen en verzwelgen in dictatoriale
macht, onderdrukking, angst, misbruik en goedgelovigheid.
Uit
vele ongebreidelde hersenspinsels zijn vele duizenden jaren geleden allerlei
onzichtbare figuren verzonnen, die een bijzondere macht en kracht zouden
hebben. Destijds lag het gemiddelde intelligentiepeil en het intellectuele
niveau veel en veel lager dan heden ten dage. Deze onzichtbare figuren werden
goden genoemd. In een later stadium, nog ver voor het jaar nul, zijn er
allerlei schriften en boeken geschreven, waarin die ongebreidelde fantasie werd
vastgelegd. Toen waren vele goden niet meer te fantaseren, maar werd er over
het algemeen nog maar één onzichtbaar figuur gefantaseerd. Wat later zijn er
nog meer boeken geschreven, waarin bepaalde personen werden verheerlijkt, omdat
ze (on)waarschijnlijk de betreffende onzichtbare figuur gezien zouden hebben of
er zelfs een babbeltje mee gehad zouden hebben. Deze fantasie houdt spijtig
genoeg nog vele miljarden mensen mentaal in de tang. Deze fantasie leidt nog
steeds tot agressie, moorden en oorlogen. Kort samengevat; een fantasie als een
aanhoudende nachtmerrie.
Gelukkig
is de mensheid qua intelligentie en intellect zich steeds beter gaan ontwikkelen.
De wetenschap (m.n. darwinistisch) verteld ons steeds meer over de oorzaak, zin
en voortgang van het/ons leven. De visies worden steeds meer lucide. De
mensheid heeft al zo lang moeten hikken tegen onzinnige woorden, zoals
godslastering en blasfemie. Hoe kan je nou iets beledigen of belasteren dat
onzichtbaar en feitelijk gefantaseerd is. Het is daarom echt een verademing,
dat die onzinnige middeleeuwse wet (Wetboek van Strafrecht, de artikelen 147,
147a en 429bis. Wetboek van Strafrecht BES, de artikelen 153 en 448bis), zijnde
het verbod op godslastering, eindelijk uit het wetboek gedonderd wordt. Goden
zijn niks meer dan onzinnige hersenspinsels, die gevangen zitten in de fantasie
van sommigen. En die sommigen zijn ook gevangene van hun eigen fantasie.
“Fantasy fills reality” blijft een mooie slogan,
doch soms mag er bij tijd en wijle gekozen worden voor een aangepaste slogan,
te weten “reality kills fantasy”. De era van de ultieme homo sapiens mag
aanvangen. Als we maar mensen blijven. Menselijke mensen voor elkaar.© pamlenez
08-12-2013
Geen opmerkingen:
Een reactie posten