zaterdag 20 oktober 2012

Is verslaving een ziekte of een keuze?


Fantasie kan leiden tot realiteit, waarbij we niet moeten vergeten, dat fantasie kan leiden tot irrealiteit. Om het surrealisme nog maar even te “parkeren”. Vele duizenden jaren geleden zijn goden en geloven ontstaan. Gecreëerd door mensen en dus niet andersom. Hiermee wil ik het accent leggen op de waanzinnig aanhoudende verslaving aan goden en geloven, die thans nog voortduurt en waar vele miljarden in betrokken zijn. Het gaat zo ver, dat het nog steeds vele slachtoffers geeft in de ongebreidelde strijd over welke verslaving (lees: god) wel en welke niet goed is. Of kwaad kan doen. Whatever! Hoe kan dit zo doorgaan. Kunnen binnen de humane en morele normen en waarden en de van daaruit te realiseren regelgevingen deze verslaving niet worden weggenomen? Waarschijnlijk niet. Het gaat fantasieën te boven hoe de realiteit laat zien, dat sterk ingebedde en deels ook latente manipulatie en indoctrinatie deze verfoeibare verslaving doet voortleven. Zelfs voor vele duizenden jaren. Het heden toont nog steeds in ultieme vorm deze verslaving aan. Met zijn vele dagelijkse slachtoffers.

Verdovende middelen, zowel hard/softdrugs als alcohol, bestaan voor zover wij weten al vele duizenden jaren. Ook deze zijn ontdekt en gecreëerd door de mensen en niet andersom. Zowel hedendaagse jongeren als ouderen hebben over gebruik en verslaving eveneens bepaalde fantasieën. Ook fantasieën die kunnen leiden tot zowel de realiteit als de irrealiteit. Maar ook steeds met enkele aantallen slachtoffers. Angstige en onwetende mensen, die zelf volop sigaretten en alcohol nuttigen, verafschuwen verslaafden en blijven vaak hangen in een verbeten strijd tegen hen. Verslaafd aan hun eigen onwetendheid denken zij met hun efforts en attitude de verslaafden te moeten helpen of te mogen veroordelen. Zij zijn dan ook de geestesvaders van de huidige normen, waarden en regelgevingen. Dit terwijl de kundige en voorbereide mensen (instellingen e.d.) juist meer een neutrale houding aannemen en daarmee doelmatiger verslaafden kunnen helpen. En uiteraard hanteren wij oeverloos aanhoudende doctrines tegen verslavingen. Van huis uit, vanuit scholen en vanuit de media. Maar het verbaast ons geheel niet meer, te weten dat er in alle geledingen en op alle niveaus verslavingen aan de orde zijn. Seks, alcohol, tabak, anabolen, marihuana, XTC, cocaïne, heroïne en vele andere materie, welke direct of indirect invloed hebben op je belonende dopamine-systeem in je hersenen, worden door mensen op allerlei niveaus gretig genuttigd. Door staatshoofden, topsporters, daklozen, studenten en in vele andere geledingen.

Verslaving. Het verschijnsel dat iemand het gebruik van iets dat op den duur schadelijk voor hem is, niet meer kan laten. Niet meer kan laten of niet meer wil laten? Volgens de bekende Nederlandse hersenwetenschapper Dick Swaab is het gebruik van middelen in de meeste gevallen gebaseerd op keuzes. Zodra bij overdaad een afhankelijkheid ontstaat, welke zich ontwikkelt door een bepaalde beschadiging in de hersenen, is er nog steeds sprake van een keuze om al dan niet te blijven gebruiken. Doch door de mentale en ook fysieke afbraak wordt deze keuze steeds minder gebaseerd op dezelfde gronden als bij het eerste gebruik. Is de beschadiging in de hersenen dan een afwijking of een ziekte? Misschien wel beiden. Het is de overdaad, die dan óók gebaseerd is op een keuze en die mogelijk kan leiden tot vrijwillige krankzinnigheid. Vrijwillig! Voor verslaafden zijn nog diverse mogelijkheden om van hun verslaving af te kunnen komen. We stellen op maatschappelijk niveau hiervoor de nodige humane methodes beschikbaar. Helaas kan een enkele verslaving niet echt meer te redden zijn. Een lichtend voorbeeld hiervan is mijns inziens de ongebreidelde verslaving aan goden en geloven. Die ongeneeslijke verslavingen, waarbij we ons nog alleen maar beperken tot het betreuren van de (vele) slachtoffers.

Kort samengevat; verslaving is nu eenmaal een ziekte, waarbij de keuzes nog gedaan blijven worden.

Ter gelegenheid van Columnwedstrijd i.k.v. De nacht van Descartes 2012:
– Thema: Verslaving is geen ziekte, maar een keuze
van Studium Generale (Universiteit Utrecht)


pamlenez ©
20-10-2012

Geen opmerkingen:

Een reactie posten